Ne güzel yetiştirmişsin oğullarını Handan'cığım, inan hayran kaldım, "hiç acımayacak" yerine "az acıyacak" demek harika bir fikir. Kim, sonradan nasıl değişecek bilemiyoruz, ilginç olmuş o çocuğun sonradan en iyi arkadaşı olması.:)

Okuyunca, ben neler yapmıştım acaba diye düşündüm.
Sen iyi bir duruş sergilemişsin canım, o kesin!

Çok doğru. Yaşayarak öğrenme biraz maliyetli ama bu arkadaş konuları ya da hayatı tanımanın başka yolu yok.

Ne güzel, bazen ihtiyacımız olan kişiler ummadıklarımız olabiliyor :)) Ben de çoğu yakın arkadaşımla tanıştığımda sevmemiş, soğuk davranmıştım :D

iyi ki uzaklaştırmamışsın hakikaten. Hem o fırlamalar çok zeki oluyorlar:) Terbiyesiz olmadıkça severim fırlamaları:)

Ayda bir yaz böyle yaz😘

Bir Mimar anne arkadaşım 90'lı yıllarda bir gün bana ziyarete gelmişti özel ofisime ve "ben çocuğuma hırsızlığı, hırsızlık yapmasını da öğreteceğim" dediğinde çok şaşırmıştım ve epeyce tartışmıştık. Öğretmen kızıydı. Yıllar geçti hala düşünüyorum, hak verdiğim zamanlarda oluyor bazen "bir kere olsun hırsızlık yapmayı deneseydim" dediğim gibi.
Yazınızı ilgiyle okudum ve kendi oğlum bir gün arkadaşını korumak için arkadaşının arkasından onu yakalamak için koşturanların önüne dikildiğinde karnına tekme yemiş olarak gelmişti ilk birinci sınıfa yeni başladığı haftalarda. "Arkadaşlar birbirine destek olmalı" demiştim yakın zaman öncesinde, çok suçladım kendimi ve "oğlum kendini de koruyacaksın" dedim sonrasında.

Bu yazıyı okurken tek ağlayan saf ben miyim :D ya ağlayasım geldi. evlat yetiştirmek çok zor. çok sevindi o çocuğun aslında bir cevher olmasına. nice çocuk dışlanıyordur, ötekileştirilip yalnız kalıyor ve cevheri köreliyordur. sen hem kendi çocuğunu hem de o çocuğu kurtarmışsın. ah handanım ne güzel fikirlerin var senin ^.^

Senin her şeyine hayranım ben.. İnsanlığına, anneliğine, eşliğine, kitap sevgine, yazılarına... Sen iyi ki varsın..

Ela'yı ben bazen kandırdım itiraf ediyorum.. Ama sonra Ela yalanı öğrenince bana, Anne yalan söylüyorsun dediğinde bıraktım kandırmayı :D
Ela'nın arkadaşalrına karışmam.. Ama biri var ki, çocuğun psikolojisini yerle bir etmişti.. Poposuna parmak sokmuş okulda. Öğretmen süsüne düşkündü ilgisizdi.. Ela o çocuğu andıran birini görünce anne bak B... falan. O değil dediğimde o iştee diye ağlamıştı. Bu sene okul başladığında, Anne B.. gibi biri olursa ben ne yapacağım? dedi. Çok şükür ki onun gibi biri çıkmadı.
Annesine dediğimizde çok yaramaz bende başedemiyorum demişti.. Enteresan.

Ahhh o saflıkları :))) Benimkinin zaten hayal gücü yüksek. Ben de ketlemiyorum kendimce... Noel babaya inanıyor mesela o yıllarda, diş perisine :))) Çok eğlenceliydi ama Handan onun o hayal gücüne katılmak. Sonra bir gün anaokuluna başladı... Oyuncak gününde okula oyuncağını götürdü... Kim aldı demişler, bizimki diş perisi demiş haliyle :))) Çok kavga etmişler o gün okulda vardı, yoktu diye... Bizimki salya sümük geldi eve... İşte o an dedimki ne yaptın sen Şebo :/ Tamam onu ketlemeseydin yine ama ipuçları verseydin keşke...
Annelik zor zanaat :/
Anılarım depreşti bak senin bu yazınla :)))

Ne kadar doğru model olursak o kadar doğru yolda oluyor çocuklar...
Doğru yoldan şaşırtmasın Allah'ım bizleri.

Doğru-dürüst Handan iyi ki böyle güzel bir örnek annesin sen,tebrik ediyorum,güzel anneler çoğalsın lütfen bütün mesele annelerde bitiyoooooor...

Annesiz olanlara da güzel eğitimciler kötü annelerdense,çocuğun şansı oluyor.
İyi insanlara denk gelsinler dualarımı tekrar edeyim ben yine..
Sevgilerimle...

arkadaş seçimi gerçekten önemli bir sorun bence günümüzde. arkadaşını söyle sana kim olduğunu söyleyeyim diye boşuna söylememişler. ailede öğrendiği kadar çok şeyi okulda öğretmenlerden ve arkadaşlarından da öğreniyor çocuklar. evde göstermekten kaçındığın mümkün mertebe uzak tuttuğun davranışları tek bir sokağa çıkışta öğrenip gelebiliyor özellikle bu beyni ve hayal gücü gelişme çağında olan, ne örse ne yaşasa bilinçaltına doğrudan doğrular ve yanlışlar olarak yazılacak olan bir yaşta ise gerçekten çevreye dikkat etmek gerekli. doğru bir davranışı yanlış olarak öğrenebilir ya da yanlış bir düşünceyi çok doğru benimseyip delicesine savunabilir ve bunları değiştirmek çok zor olabilir sonuçta yaşıtı olan ve arkadaşım dediği biri onu kolaylıkla yapıyor ve belkide ailesi tarafından bir müdahalede bulunulmuyor hatta ailesinden takdir görüyorsa arkadaşı çocuk da bunun kızılmayacak oldukça doğru bir davranış olduğunu düşünüp ailesi onu desteklemediği için garipseyebilir bile. yani hem çocuğun arkadaşı hem o arkadaşın aile ortamı oldukça önemli bencce de. umarım metehan hep iyi insanlarla karşılaşır ve ahlaklı iyi arkadaşlar edinir. sevgiyle kal Handan Abla :)

Mükemmel annelik diye bir şey yok. Bir zamanlar bu dediğin şeyden olmaya çalışıyordum. Demek istediğim çalışıyorum diye vicdan azabı çektiğim çok zamanlar oldu. Kuzey büyürken gün be gün beni de büyüttü. Hep mantıklıydı ama hisleri daha önde geliyordu. Herkesle arkadaş oluyor, herkese dostluk gösteriyor ama sınırlarını biliyordu. İnsanların olduğum gibi kabul etmem gerektiğini bana hep o söyledi. Ona söylemesem de sıkıldığım anları da fark edip, "İyi bir anne olduğumu!" her fırsatta dile getirdi.
Sanırım hayatımda o olmasaydı ben de şimdiki ben olamazdım.
İyi ki çocuklarımız var ve iyi ki sevginin ne olduğunu tadarak büyümüşler.
Hep annemin ettiği duayı ediyorum tüm çocuklar için: Allah hep iyi insanlar çıkarsın karşılarına.
Öperim çok.