Aslında hemen hemen iki haftada bir annemle çarşısına iniyoruz  ama peynirci, kasap, Tchibo, Nezih Kitabevi turu atıp dönüyoruz hemen. Uzun zaman olmuş Bahariye'ye çıkmayalı.

Dün akşam tiyatro öncesi hep birlikte birşeyler yemeye karar verdik.

Kadıköy'de en sevdiğim iki yer var. Birisi Çiya (Şurada yazmıştım onunla ilgili birşeyler:) birisi de Semolina (Ay nihayet ezberledim ismini) . İkincisi Kürşad'ın arkadaşlarına ait. Harika makarnalar yapıyorlar. Makarnasını da kendileri yapmaya başlamışlar şimdi. Küçük ve sıcak bir ortam.

Kısa zamanların uğrağı değil yalnız, çünkü siparişler verildikten sonra hemen gözünüzün önünde hazırlanmaya başlıyor. Siz de o sırada güzel müziğin keyfini çıkartıp kütüphaneden birşeyler karıştırabilirsiniz... Bilgiç oğlum da oraya suflesi için gidiyor. Tost yiyor ki sufle yemeğe yeri kalsın :) Facebook sayfaları şurada bakabilirsiniz. Moda caddesinde Migros'tan Moda'ya doğru giderken bir sonraki soldaki sokağa saptığınızda biraz ilerde solunuzda göreceksiniz, denemek isteyenlere söylemesi.

Makarnalarımızı ve tatlımızı yedikten sonra o sokaktan yukarı yürüyüp eskiden havuz olan yerden Bahariye'ye geçtik.

Yoldaki bu tabelalar çok hoşuma gitti.




Sinemalar zamanda yolculuk yapmamı sağladı bir anda. Eskiden film izlemek istediğimizde buraya ya da İstiklâl Caddesi'ne atardık kendimizi. Sinemaların arasından seçerdik filmimizi. İzmir'e ilk gittiğimde, henüz AVM ler falan açılmadan önce en çok özlediğim bu keyif olmuştu. Orada sinemayı seçip gitmek gerekiyordu zira böyle her film bir sokakta elinin altında olmuyordu. (Bir ara hatırlatın da film İzmir'deki sinema maceralarımı da anlatayım:)

Neyse konu iyice dağıldı.

Sevdiklerimle birlikte harika bir yemek, üzerine ilk gençliğimin gölgesi içimde oğluşumun eli elimde soğuk ama insanı canlandıran bir kış akşamında Bahariye Caddesi, ardından güzel bir tiyatro oyunu...

İnsan hayatta başka ne ister ?