Bir de küçük çocuklarla otobüs yolculuğu yapma meselesi var :)

Bir zamanlar banka müfettişi olduğum için şehirler arası yolculuklarım çok oluyordu. Kulağımda wolkmanim, yanımda laptopum, başımı otobüsün camına yaslamış keyifli uzuun yolculukları çok yaptım.

Bir gün çocuklarla otobüse bindik İstanbul'a gitmek için. Ayağımın altında oyuncak ve aburcubur çantası. Koltukların sağından solundan sarkan terli çamaşırlar. Bıcır bıcır çocuklar. Ha babam su istemeler (Sırf hoşlarına gittiği için), dağıtılan içecekleri dökmeden içirmeye çalışırken yüzümün aldığı hal. Sorulan milyonlarca soruya sakince cevap verme çabalarım. Pencere kenarı kavgası. Oyyy.

İşte o gün bir kaç koltuk ilerde oturan kendimi gördüm. Başını yaslamış, sakin, pencereden dışarı seyreden bir bayan. Hemen yakasına yapışıp, "Ben hep böyle değildim, anlıyor musun, ben de senin gibiydim bir zamanlar!" diye haykırmak istedim :)