6
Kasım 10, 2023Dal ne kadar büyümüş diye düşündü. E tabi, 17 yaşındaydı o zamanlar şimdi artık 22. Yüzündeki masumluk hiç değişmemiş ama , gülümseyişi hâlâ insanın içine işliyor. Sesi daha da oturmuş. Yüz kişi aynı anda şarkı söylese onunkini ayırd edebilirim, öyle özel bir ses. Küçük kardeşim olsa bu kadar severdim sanırım. Ay ay ay, kol kaslarını da sevsinler.
- Tam sana göre bir uygulama buldum Elisa .
- Öyle mi , neymiş o derken bir yandan da mutlu şeker yüzüne bakıp gülümsedi.
- Bak şu uygulama , ver telefonunu indireyim hemen . Hımmmm. Nerde bu . Allah Allah, neden bulamadım ki? Dur ben biraz araştırayım şunu düzgün bi şekilde .
Ah Dal, benim telefonum öyle eski bir modeldi ki, uygulamaların çoğu indirilemiyordu. Yine de hayatımda sahip olabildiğim ilk cep telefonuydu, pek değerliydi benim için. Bunu bildiğinden, kendin bulamamış gibi yapıp gitmiştin ben üzülmeyeyim diye. Ah çocuk, ne tatlıydın sen. Maskotuydun herkesin. Hâlâ da öylesin ya.
....
Bütün kafalar dikkatle ona bakıyorlardı şimdi. Okulda yaşadıkları geldi gözünün önüne hemen. Tahtaya kalkıp da herkesin kendisiyle dalga geçtiği, öğretmeninin her zaman tembellikle suçladığı, isminin Aptal 'a dönüştüğü zamanları hatırlayınca ter bastı biraz. Her sabah sırasının üzerinde ne olduğunu bilmediği yazılar yazılmış olurdu. Onları silerdi özenle. Kitapları açılmamış, defteri hiç yazılmamıştı. Zaten hasta annesi ile zor koşullarda yaşadığı için bakımsızdı ve eski püskü şeyler içindeydi, bir de bu halleri ile bütün sınıftan tamamıyla kopmuştu. Aslında öğretmeninin anlattığı şeyleri dinlemeyi çok seviyordu . Sınıfta kalmak diye bir şey olmadığından bir şekilde geçirmişti seneleri ama son seneki sınava girip de bir sonraki okullara devam edemeyeceğini biliyordu. Zorunlu olmasa çoktan bırakacaktı her şeyi de. Bir de tek bir öğretmeni olmasaydı. Matematiğe gelen öğretmeni hep kendisine iyi davranırdı. Hatta evini bile ziyaret etmişti. Annesinin hastalığı ağırlaştığında hele .
Derin bir soluk alıp bir nefeste söyleyiverdi en sonunda .
- Ben okuyamıyorum. Bir hastalıkmış bu, harfleri bir araya getirme yeteneğim yok. Bu yüzden gerektiğinde bana telefonla ses kaydı atarsanız işim çok kolaylaşmış olur. İstediğiniz şeyleri söylemeniz yeter.
Araya Dim girdi bu sırada
-Yalnız Elisa'nın inanılmaz bir yeteneği var. Geldiğimizden beri hepimiz çok etkilendik. Bu yüzden şimdi size onu göstermek istiyorum.
Şaşkınlıkla ona baktı kadın. Adam ona gülümsüyordu.
- Hadi hadi, burada sanırım on beş kişiyiz, rahatça yaparsın . Geçen haftadan beri kaç kişiye kadar yapabilirsin diye merak içindeyiz arkadaşlarla, beni kırma, öğlen yemeği siparişlerimizi şimdi al .
O ilk günden beri bunu oyun haline getirmişlerdi zaten şimdi yeni gelenlere de göstermek istiyorlardı. Gülümsedi o da. Eh , aptal değilmişim, herkes yanılmış, artık bunun tadını çıkartabilirim diye düşündü.
.....
-Çabuk Elisa, hemen çıkalım evden diye çağırdı İna.
Ama tam girdikleri kapıya doğru hızla yönelmişlerken Elisa odaya geri koşup yatak şiltesinin altına elini uzatarak bir şey aramaya başaldı.
- Haydiiiii.
Onu aldıktan sonra da gardıropa gidip orada duran bir pantolonla tişörtü kaptı. Dış kapının açılma sesini duyduklarında ancak kapıya ulaşmışlardı. Adama görünmeden çıkmayı son anda başardılar.
Sessizce çömelerek uzaklaştılar oradan. Az sonra evin penceresinden adamın evdeki pek çok şeyi poşetlere koyup arabasına attığını gördüler.
- Tam zamanında gitmişiz, şunlar senin eşyaların büyük ihtimal. Sahi ne aldın yatağın altından.
Kadın elindeki küçük torbayı açıp içinden bir kolye çıkarttı.
- Annemindi.
Sabah oturduğu koltuğa oturup başını kenara yasladı. Ondan sonra da akşama kadar hiç kıpırtısız orada öylece kaldı. Ana kız onu uyusun diye yalnız bıraktılar ama o hiç gözlerini kırpmadan boşluğa doğru bakmaya devam etti.
12 Yorum
Bu seriyi film izler gibi okumak çok hoşuma gitti. Kurgudaki dönüşler tam bir film etkisi yaratıyor. Ve samimi olmak gerekirse "best seller" kitaplar listesinde yer alacak keyifli bir anlatımın var. Kutlarım 🌺 Ama yavaş yazıyorsun olmaz ki böyle :) Tam da keyfine varmışken bitiverdi 🤗
YanıtlaSilKurgunun sebebi aslında benim beceriksiz ve sabırsız olmam. Başları aklımda hayal edip direk sonunu yazasım geliyor. Ben de dedim ki aklına geldikçe yaz, hepsi sonunda birleşsin :D
SilKeşke yazabilsem de best seller olmasa da olur , benimkisi basit bir anlatım. İçimde birikenleri dökeyim bu sefer dedim. Teşekkür ederim, çok mutlu oldum beğendiğine.
Geliyor devamı :)
Hepsini bölümlerin worde kaydediyorum, bittiğinde bütün olarak okuyacağım.
YanıtlaSilBir Varmış Bir Yokmuş bloğumda ben ekliyorum bölümleri , bittiğinde oradan da okuyabilirsin :) Orada bitmiş bir iki hikâyem de vardı, görmüş müydün bilmiyorum.
Silhttps://birvarmiisbiryokmuus.blogspot.com/?m=1
Şimdi biraz birleştirebildim :)
YanıtlaSil:)
SilNeyse ki iyibinsanlarla karşılaşmış diyorum. Okuyamama hastalığı var mı gerçekten? Sen mi uydurdun?
YanıtlaSilNeyse ki. Disleksi hastalığı.
SilSonunda çözdüm gerçekten anladım inan ki şimdi devamını sabırsızlıkla gidip bulayım. :D
YanıtlaSil:D
SilBen daha çözemedim ama kadının hikayesini merak ettim.
YanıtlaSilOkudukça çözülüyor :)
Sil