Dönüş günü tam bir macera günü olacaktı. Zira uçak 11.15 teydi. Biz Montpellier 'den oraya yetişmeye çalışacaktık.  İşin kötüsü gelirken iki saat süren tren dönüşte banliyo trenine dönüştüğünden üç saate uzuyordu.

Hesaplar şu şekildeydi. Beş buçuk gibi kalkıp altı on sekiz trenine yetişip dokuz buçuğa doğru Toulous'a varacaktık. Taksi bulup on gibi havaalanına ulaşacaktık. Bir saatte koşturarak tüm işlemlerimizi tamamlamamız gerekiyordu.

Akşam yatarken dedim ki, taksi falan bulamazsak iki ayağımız bir papuca girer, ben uber çağırayım. Uber hiç kullanmamıştım, uygulamasını buldum, indirdim. Aa bir baktım rezervasyon var. Hemen sabaha yaptırdım. Yaptırdım ama gelecek kim,  plaka falan belli olmadı, sabah eşleşecekmiş birisiyle.

O arada uçağı kontrol edeyim dedim. Bilet hâlâ satılıyor mu diye kontrol ediyorum, zira boş yer yoksa binemiyorum malum :) Aaaa bir baktım bizim uçak 12.15 gözüküyor. Allah  Allah...  Biletime bakıyorum 11.15, sitede 12.15. Kendimce bir açıklama buldum hemen. Can bu bileti kendi uçuş ekibi hesabından aldı ya, orada da saatler lokal gösterilmiyor. Saatler de o gün ileri alındı Fransa'da herhalde ondan böyle bir şey oldu dedim. E canıma minnet. Mutlu mutlu yattım.

Sabah hemen tren istasyonuna indik. Bir tane bile görevli yok o saatte. Yerimizi sormak için kimseyi bulamadık. Onu geçtim peron da yazmıyordu ekranda. Hadiiii. İstasyonun içinde oraya buraya giderken bir baktık gelmişiz doğru perona. Sonra bunun numarasız tren olduğunu düşündük. Neyse bir şekilde binmeyi başardık. 

Yine ekmeğimizle peynirimiz yanımızdaydı, trende kahvaltımızı yaptık. Sonra uyuyarak yola devam ettik. (Hava aydınlanmamıştı, yoksa etraf seyretmekten uyuyamazdım :)

Toulous 'da indik. Garın internetini açıp ubere bakmaya çalıştım,  iki gün önce cillop gibi çeken internet o sabah bozuk mesajı vermez mi?  Eeee nerede bulucam ben arabayı?  

On dakika uğraştık, sonra başka yolla gidelim dedik. Neyse garın hemen yanında hava alanına giden hat varmış. Ona bşlet aldık, beklerken telefonum çaldı. İhtimal uber aradı ama e ben telefonla konuşamıyorum ki o sırada. Neyse uber parası bana geçmiş oldu artık, o sırada onu düşünecek halim yoktu. Otobüsle yarım saatte havaalanına vardık.

Uçak gerçekten de 12.15 te gözüküyordu. Check in  (bunun Türkçesi ne yav?)  yaptırmaya girdik. Bekliyoruz işlemleri. Gişedeki kız biletimizi de görmek istedi. Normalde pasaporttan bulur.  Demesin mi sizin bilet bugüne değil ki?  Hoooo? 

Elli defa baktım o bilete. Saatine, uçuş numarasına,  gününe. Ayına bakmamışım hiç. Meğer Can şubat ayına almış bileti :D Giderken bir gün önceye çevirdiğimizden anlamamışız, dönüşte çıktı ortaya :D Haydaa, Türkiye'de kolay da gavuristanda anlatması bazen çok zor oluyor değişim işlemlerini. Neyse olaylara hakim bir görevli değiştirdi. Ama acımız bu kadarla da kalmadı, sadece kendi biletimi göstermişim, dönüp bir daha bir de Metehan'ınkini bekledik. O arada önümüze biri de geçti tbi iş iyice uzadı.

Allah'tan uçak 12.15 teymiş :D

Sonunda yer numaralarımızı aldık. 

Bu sırada  omuz çantamda ekmek, biraz peynir, bisküvi falan var. Şunu sırt çantama mı tıksam böyle mi geçsem diye düşündüm. Onları uçağa sokabilecek miyiz ondan da emin değilim. Neyse sırt çantama koymaktan vazgeçtim. İyi ki de vazgeçmişim.  Xraydan geçerken çantalarda bir şey varsa ayırıyorlar, görevliler de alt üst ediyor çantaları. Benim sırt çantam yerime sadece o çanta ayrıldı. Sabah kahvaltı yaptık ondan kaldı bunlar dedim. (Tabi böyle düzgün söylememişimdir ama orayı bozuntuya vermeyelim :D)  Baktılar,  verdiler. Eve baget ekmek getirmiş olduk böylece :D

İşte böyle bitti bizim yolculuk. 

Akşam bizi almaya havaalanına gelen Can söylenmekteyken onu susturdum. 

Biz sana gel demedik ki,  madem bir jest yapıp geldin, şimdi söylenip de yaptığın güzelliği batırma dedim. "Bundan sonra sizi alma jesti yaparsam daaaa"  diyerek söylenmesine devam ederken hepimiz kahkaha atıyorduk. 

Eh, akşam iş çıkışı iki saatte de eve varabildik. 12 saati geçti bizim otelden eve ulaşmamız. Aklı başında insanın yapacağı iş değildi oraya gitmek ama hiç pişman değilim, yine olsa yine giderdim hakim bey :)

Eve döner dönmez iki gündür kravatını bulamamış kocamın kıyafet kolilerini açmaya girişerek kaldığım yerden işlere devam ettim.

Ve iki hafta geçmiş o günden beri.

Hayat çok hızlı geçiyor.arkadaşlar.

 Üşenmeyelim, ertelemeyelim, vazgeçmeyelim...