Komik ve eğlenceli bir film olacağını düşünmüştüm ve de öyleydi.

Filistin'de yaşayan bir baba ve oğul kapı kapı düğün davetiyesi dağıtıyorlar . Oğlan İtalya'da yaşıyor, kızkardeşinin düğünü için gelmiş. Anneleri Amerika'da, başka birisiyle oraya kaçmış. Sokaklar, evler, kişiler, baba oğul ilişkisi, hepsi harikaydı. Çok sevdim.

Beni çok şaşırtan bir şey de oldu. Gerçekten de çok şaşırdım.

Kahramanlarımız ilk eve girdiklerinde evde Noel süsleri vardı. Hımm dedim, demek hristiyan arkadaşları var. İkinci evde Noel süsleri vardı ve noelde orada kalıp kalmayacağını soruyorlardı. Üçüncü evde uyandım ki bizimkiler hristiyan. Hahaha.
Şimdiye kadar benim için hristiyan demek God demek, God bless you  falan demek, insanlar inşallah, Allah, vallah dedikleri zaman onları otomatikman Müslüman yaptı beynim. Oysa ki Arap Hristiyanlar tamamıyla bizim gibi konuşuyorlar . Kapı kapı davetiye dağıtmaları, gelene bir şey ikram etmeden göndermemeleri, sohbetleri, tavırları o kadar yakındı ki Anadolu'da çevrilmiş bir film de olabilirdi rahatlıkla :)

Baba oğulun gerçek baba oğul tarafından canlandırılmalarının da ayrı bir hava kattığı filmi izlemelisiniz, çok keyif alacağınıza eminim :)

Filistinli yönetmen Annemarie Jacir, Düğün Davetiyesi’nde Nasıra’daki Hıristiyan Arap cemaatini sevecen bir bakışla merceğine alıyor. 60’lı yaşlarındaki huysuz Abu, oğlu Şadi ile beraber Nasıra sokaklarında dolaşmakta ve kapı kapı eşe dosta kızının düğün davetiyesini dağıtmaktadır. Uğradıkları her durakta bu binlerce yıllık cemaatin birbirinden renkli yüzleriyle kimi zaman tatlı tatlı şakalaşırlar, kimi zaman da hararetle atışırlar. Jacir’in daha önceki filmlerinde de rol alan Saleh Bakri bu kez gerçek babası Muhammed’le beraber baba-oğulu canlandırıyor. İncelikle yazılmış karakterleri ve halktan esprileriyle içinizi ısıtacak tatlı, küçük bir film Düğün Davetiyesi. (İksv sayfasından)