Şu sinemaların önünde bir poz çekileyim dedim, ne oluur ne olmaz..

Ben Maçka'da okudum. Dolayısıyla ilk gençliğim Teşvikiye, Nişantaşı ve İstiklâl Caddesi'nde geçti. O zamanlar avm yok, sinemaya gitmek istiyorsan İstiklâl Caddesi'ne gidersin. Fitaş, Beyoğlu, Atlas, Emek, Sinepop.. Muhakkak bir film bulursun kendine. Vizyona giren bütün filmlere giderdik herhalde. Henüz evdeki televizyonlar küçük, ses sistemleri yok ve filmler türkçe dublajken filmi sinemada izlemek gerekiyordu.

İşte bu iki gün ilk gençliğime döndüm ben:-) Sinemaların kokusu, yer gösteren adamlar, kesinlikle rahatsız koltuklar:-) ( Can sığamadı zaten:-)  İlk filmde yer göstericiyi görünce, "Aaa, para veriyorduk biz onlara" diyerek hemen elimi cebime attım, mutlu oldum resmen:-)

Sinemanın kafetaryasındaki hava bile farklıydı sanki...

Diyeceğim o ki.. Bir ara avmleri bırakıp Taksim'e vurun kendinizi.. Ulaşım da o kadar kolay ki.. Kestane alın bir sokak satıcısından. Eski binaların zerafetini seyredip yol kenarında müzik yapanları dinleyerek keyifle dolaşın. Sonra sinemalardan birisine girin. Biraz erken gidip çay için filmi beklerken. Pasajları dolaşın ya da.. Kokusunu içinize çekin..

Hatta hafta içi gidebiliyorsanız, festival biletlerinin gündüz matineleri beş lira, boş bulduğunuz birisinde şansınızı deneyin bakalım hangi film çıkacak :-)