O gece uykusundan sıkıntıyla uyandığında komşusuna söylendi Lerzan.

-Bir tek rüyalarımı kafama takmadığım kalmıştı, hah, tam oldu! Haydi bakalım Sarp Bey, Veysel Bey ile karşılıklı satranç oynarken, sizi görüp yanınıza geldiğim , sonra da psikolojim ve fizyolojimle ilgili aralıksız sorularınızı cevaplamaya çalışırken kan ter içinde kaldığım bu rüyadan ne çıkartacaksınız acaba ? Off !

Diyerek mutfağa su içmeye indi. Gece gece uyku sersemi, şuralarda yeniden düşüp sağımı solumu kırmasam bari diye geçirdi aklından. Yukarıya bir su şişesi alsam iyi olur derken tuhaf bir şeyi fark ederek durdu. Mutfak masasına oturup düşündü biraz.

-Merdivenlerden aşağı düşerken hafızamı kaybedecek kadar hızlı başımı çarpıyorum ama hiçbir yerimde şişlik, kırık, morluk falan yok. Başımda bile!

Bu düşüncelere dalmış suyunu yudumlarken perdesini çekmeyi unuttuğu camda kendisine bakmakta olan bir çift gözü gördüğünde çığlık attı birden. Neden sonra onun Zıpır olduğunu anladığında hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Titreyen elleri normale dönerken hava da aydınlanmıştı yavaştan.

Biraz temiz havaya ihtiyacım var diyerek dışarı çıkmaya karar verdi.

Metin Bey onu gördüğünde bir gün öncesine göre daha yorgun ve mutsuz bir halde denize bakıyordu. Uykusuzluk ve soru işaretleri yaşam enerjisini çekmişti sanki. Kendisini buraya getimişti ama geri dönüş yolu o kadar büyümüştü ki gözünde.

-Günaydın Lerzan Hanım, iyisiniz değil mi?
- Ah, günaydın? Sanırım tansiyonum düştü biraz, uyuyamadım dün gece de...
- Gelin size yardım edeyim. Tutun elimi.
-Teşekkür ederim..

Derken gözlerine yine yaşlar doldu. Boğulur gibi hissederken iyi gelmişti bu yaşlar, bu sefer engellemeye çalışmadı.

- Bakın ne diyeceğim. Bu sabah yürüyüşü boş verelim. İlerde minik bir çay bahçesi var, çok severim orada kahvaltı etmeyi. Sanırım şu anda çok iyi gelecek size. Oradan da evinize gidip dinlenirsiniz biraz. Ya da eve götürebilirim hemen tabi.

Eve yalnız gitme fikri bir an ürpermesine sebep oldu Lerzan'ın. Gözyaşlarının arasında güçlükle konuşarak

- Kahvaltıya gitmek iyi fikir gibi geldi Metin Bey. Size nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum doğrusu. Bu sabah....

Devamını getiremedi.

- Haydi koluma girin , çok uzakta değil. Sabahları taze kaymakla bal geliyor. Tadına doyum olmaz. Bütün sıkıntıları gidermeye birebir.

Sessiz bir kahvaltının ardından taze demli çaylarını içerlerken

- Gerçekten kahvaltı çok iyi geldi. Sizinle yanyana olmak da çok huzurlu Metin Bey. Gece garip bir şeyi fark ettim. Sonra da uyku tutmadı. Sanırım uykusuzluk güçsüz bırakınca kendimi daha da kötü hissettim.
- Sormamın mahzuru yoksa ne fark ettiniz?
-Bilmiyorum. Belki de saçma gelecek ama .. Merdivenden düşüp hafızasını kaybeden biri için çok sağlıklı olduğumu ... Yani ne bir morarma, ne zedelenme ne acı. Nasıl bir düşmedir bu?
- Düşmediyseniz ne olabilir peki?
- Hiçbir fikrim yok. Hırsızlık falan desem, neyim var neyim yok bilmediğimden anlamam mümkün değil. Sonra hırsız benim hafızama ne yapacak. Şok mu geçirdim? Bir manası yok bunların..
-Bakın ne diyeceğim. Şimdi sizi evinize bırakayım, iyi bir uyku çekin. Öğleden sonra da gelip hastaneye götüreyim, doktorunuzla bir konuşup bu konuyu açıklığa kavşturmaya çalışalım.
-Ama sizin işiniz..
-Yok, yok, bugün boş günüm. Merak etmeyin. Herhangi bir plânım yoktu zaten. Haydi gelin, şu aradan sizin eve kısa bir yol var.

Hikâye