Ütü bitti nihayet. O kadar mesudum ki :D

Başka da bişey yapmadım zaten. Bir makina çamaşır yıkandı, astım. Rüzgârdan umutlanmıştım ama tam kurumamışlar. Can uçuşa gidince nevresimi değiştirdim. Yorganı çıkarttım. 

Bana Bankok'a geliyor musun diyip duruyordu. Geliyorum deyince hemen kıvırtmaya başladı gelme diye. Ne soruyosun o zaman. Gece uçup sabah vardığı yere ne gideyim. Bütün gün uyuyacak, ben de otelde oturacağım herhal. Zaten ikinci günü de yok, ertesi sabah dönüyor. On küsür senedir uçuyor bir kere Tel Aviv bir kerede Mauritius denk düştü de gittim onunla. Millet inanamıyor bu kadar az gittiğime. Hele şimdilerde uzun kaldığı her yere kargo uçağıyla gitti. Diğer yerler de 24 saat. Ancak uyuyup kalkıp dönüyor.

Haftasonu parti yapacağız. Daha hiçbir şey plânlamadım. Alış veriş yapılacak, ev süslenecek, parti oyunları plânlanacak. İptal mi etsem diye geçti aklımdan ama oyalanacak birşeylere ihtiyacım var. 

Şimdi misler gibi yatağıma gömülmeye gidiyorum. Yarın becerebilirsem evimi toparlayacağım. Belki süsleri de çıkartıp başlarım birşeylere. 

Bu arada bütün güzel dilekleriniz için teşekkür ederim. Konuyla ilgili konuşasım yok. Sadece burada yazılı olması gerektiğini düşündüm. Her şey bitsin, geçti gitti kutlaması yaparız. Şu an yapılması gerekenlere odaklanıp gerisini düşünmemeye çalışıyoruz. Adam pilot olunca hastalanması da zor anacım. Uçamadığı zaman direk maaşı gidiyor. Bir sürü prosedürleri var falan. 

İyi olan ise Can'ın öksürmesi dışında hiç bir sorununun olmaması. Kolay atlatacağını düşünüyorum. 

Ama insanın bütün dengesi bozuluyor. Ölümlülüğü ile yüz yüze geliyor. Sanki bir anda ölme ihtimalimiz yokmuş gibi yaşamak en kolayı zira .

Evet artık tavuk gibi erkenden yatabilirim. Sabahın altısında hortlamıştım burnum tıkanıp, öğleyin güzellik uykumu da uyumadım, beynim uyumaya başlamış bile olabilir.

İyi geceler.