Mauritius da neresi diyorsanız valla gitmeden ben de bilmiyordum. Can'ın tam arefe günü oraya uçuşu vardı ve dört gece kalacaktı , ben de ona yanlayıp gittim. Madagaskar'ın hemen yanında, Hint Okyanusu'nda bir adaymış . 

Kaptanımızı da çekelim. On saatlik uçuş sonrasında havaalanındayız. Tabi asıl arkadaki duvarı çekiyordum, onu konu mankeni yaptım :)

Eh, gece sabaha kadar uçunca , oradaki ilk günümüz uyumakla geçti. 

İkinci gün bize katılan beş kişiyle adayı gezmeye çıktık. Malum tatil ve uzun kalış olunca herkes anasını, bacısını, çoluğunu çocuğunu almış gelmiş. Uçan ekip, pas (yolcu olarak ) gelip cumartesi dönüş yapacak ekip, cumartesi gelip pazartesi bizimle pas dönecek ekip falan da deyince , otel bize çalışıyordu :)

Otel de sahilde , nefis tropikal deniz kıyısı oteli değildi tabe, havaalanının yanında , kendi halinde bi oteldi. Neyse ki sahile servisi vardı.

Neyse nerde kalmıştım, ikinci gün, yardımcı kaptan, purserimiz ( en kıdemli hostes pardon kabin görevlisi ), annesi, kabin görevlilerimizden biri, kız kardeşi , büyük araç kiralayıp yola koyulduk.

Aklımızda gezecek çok yer vardı ama tek bir yerde günü kapattık. Adanın doğusundan güneyine gittik. Yollar bol virajlıydı, içimiz dışımıza çıktı ama sonunda o sırada son olduğunu bilmediğimiz ilk durağımıza vardık : La Vallée Des Couleurs Nature Park

İçinde şelaleler, dev kaplumbapalar, geyikler, Nepal Köprüsü, zipline, şelaleler olan bir yerdi .

Par turuna katıldık önce hep birlikte. Ardından beşimiz zipline ve Nepal köprüsüne gittik.

Şu yukarıdaki 23 renkli toprak. Görevliler boyarken yakaladık :D

Hahaha, sanırım üzerindeki tabakayı çapalıyorlardı. Zira üstteki tabaka soluyormuş. 23 renk görülmüyor tabi de adadaki volkanın aktif olduğu zamanlardan bol mineralli toprağı olduğundan demirdi, çinkoydu hepsinin rengini söylüyorlar.

Şelaleler bizi mest etti.

 

İşte teeee o karşıya yürüdük .

Bütün ekip bir arada .

Şurası ziplayndı. Karşı tepeye kaydık. O kolaydı da.

Şu Nepal köprüsü biraz zorladı. Yalancı gülüşlerimize kanmayın, hepimizin yüzünde arkada bize yetişmeye çalışan Can'ın ifadesi vardı. Ne kadar uzun diye sorarsanız, sonsuza uzanan köprü gibi geldi bize :D (350 m imiş )

İşte ilk gün böyle geçti. Oradan çıktığımızda saat üçe geliyordu. Hava beş gibi kararmaya başladığından her yer o saatte kapanıyor. Biz de açlıktan ölüyorduk, yemeğe gitmeye karar verdik. Ve fakat burada kimi restoranlar üç buçukta kapanıyor, kimisi altı yedi gibi açılıyor. Tüm gün açık olanına denk getirmek zor.