Yapmam Lâzım
Kasım 25, 2021Bir sürü cümle kuruyorum "yapmam lâzım" la biten. Başkaları için olanları yapıyorum da kendim için olanlardan kaçıyorum. Kendim için olan dediysem, hiçbiri güzel eğlenceli şeyler değil. Yani kendi başıma kafamı dinlemek için tatile gitmem lâzım cümlesini kuramıyorum bile. Ama spor yapmam lâzım, yememem lâzım, telefonu elimden bırakmam lâzım, daha çok evimle ilgilenmem lâzım gibi bilumum sevimsiz şeyi diziyorum önüme. Onları önüme dizdikçe kaçacak delik arıyorum. Sonra gelecek hafta meselâ hiç telefon elime almasam, hatta kitap okuyup film de izlemeden sadece kendi yaptıklarımla oyalansam diye fikirler üretiyorum. Niye? Oysa evde dururken bunu yapmam çok zor, önümüzdeki hafta sırt çantamı takıp bir trene atlayıp bir yerleri gezmeye gitsem fotoğraf makinam dışında bir şeye ihtiyacım bile olmaz. Ama öyle bir lüksüm yok. Çünkü ben özgür bir birey değilim. Çünkü yapabileceklerim küçük ev ortamımla sınırlı. Eh, evde otururken yaptıklarım olsa olsa ev temizliği düzeni, yemek, ne bileyim en eğlencelisi yap boz yapmak olacak. Hayır bir yere bir haftalığına gitsem yalnızlıktan sıkılıp dönmek isterim ihtimal ama sıkılıp dönmeden hissiyat oluşmuyor. Diğer seçenek de kendimi bilimum abur cubura boğmak - çünkü evde olduğum ve herkesin ardını topladığım sürece yediğim 3000 kalorinin bana vereceği hasar tek başıma gece dışarı çıkmak istesem alacağım hasardan sanki daha azmış gibi tek izin verilen kaçamak hakkımız bu. Anlıyor musunuz? Deli eden bir çocuğunuz var, kimse ilgilenmiyor sizden başka, gitseniz ne çıkar, döndüğünüzde daha çok işle karşılaşacaksınız. O yerdeki dağınıklığın üzerinden atlasanız ne olacak yarın yine siz toplayacaksınız. Herkesin kaçta kalkacağına göre siz kalkacaksınız. Kıyafetler sizde, ütüler sizde. Hiçbirinin ucundan tutan kimse yok. Oturup bir tepsi böreği yemek özgürlüğünüz var sadece. Ya da çikolata tıkınmak. Ya da saçma sapan telefon oyunlarında saatlerinizi heba edebilirsiniz. Ya da televizyonun dibine düşebilirsiniz.
Yapmam gereken şeyler dağ gibiyken kendime yapmam gerekenler beni yoruyor. Zaten asıl gerekenleri gün yüzüne çıkartıp kendim bile göremiyorum.
Kilo alıyorum, spor yapmıyorum, oyunları sildim on çocuğu olan ailelerin tiyatrolarını izliyorum bu sefer, sürekli açım ve doymuyorum. Çok yorgunum.
Bu da böyle karman çorman bir yazı oldu, içinden çıkamadım. Bırak dağınık kalsın.
18 Yorum
Benim de yememem lazim kesin spor yapmam lazim ve cok uzun bi tatil yapmam lazim ama hic bir sey yapmiyorim öyle oturuyorum saniyorum bu son 2 senw beni delirtti
YanıtlaSilBen yeniden başladım spor ve rejime. Bence kalk bir gün bize gel, sana karavanı ayarlarım, minik bir tatil kaçamağı yapmış olursun :) Sakin yerleri gezeriz.
SilGeçti Handanım geçti. Bak gül diye yazıyorum, dün tek gözüm kapalı hastaneye giderken “ya ne iyi ettim bak sene oldu gece çıkmamıştım” cümlesi geldi dilimin ucuna :)))) acilde beklerken de hiç sıkılmadım oh kimse şu an benden bir şey talep etmiyor diye düşündüm. Bence ben kafayı çoktan sıyırdım haberim yok..
YanıtlaSilHahahah, düşüncelerin bana öyle yakın ki, ben de gitsem aynı huzurlu ruh hali içinde olurdum herhal.
SilTekrar geçmiş olsun bu arada, ucuz atlatmışsın.
Ah Handan ne güzel anlatmışsınız hissiyatımızı. İmza atarım yazının altına kendim için hiç bir şey yapmıyorum. Komik gelecek belki ama işe gitmek istiyorum biraz insan görüp açılıyorum hiç olmazsa diye. Kimse ile görüşemiyorum hayır ben gitmek istesem acaba o istermi bu hastalık ortamında. Kilolar aldı başını gidiyor zaten yazdığın gibi benimde en büyük lüksüm bir bardak çay bir paket bisküvi veya gofret onuda yiyiyorum artık ne yapayım. Hülya
YanıtlaSilValla tek lüksümüz yemek. Ben se güya rejime başladım ama şimdi pazar sabahı keyfi simitte gözüm, onu yiyeceğim mutlulukla :)
Silyemin ediyorum şu yazıyı ben mi yazdım acaba diye düşündüm bir an noluyoruz dedim çünkü bir süredir bende de durum ve ahval aynen budur noluyoruz diyorum yaaa iyiden iyiye dayatılmış bir duruma hapsolmuş gibi hissediyorum kalk ir yerlere gidelim
YanıtlaSilGidelim valla Hatice.
SilO kadar çok kadının hislerine tercüman olmuşsun ki bu yazdıklarınla... Bugün yapmasak yarın yapmak zorundayız tam da dediğin gibi. Yapmamanın yolunu bulmalıyız, kabulleniş iş çaresizlik yaşıyoruz ama bir çıkışı vardır elbet ama biz bu zincirin içinde o kadar çok kalıp kör olduk ki göremiyoruz diyorum bazen.
YanıtlaSilHer şey üzerimize yığılmışken görmek gerçekten de zor oluyor Manxcat.
SilOluyor öyle, arada bi fazla doluyor insan, her şey üstüne üstüne geliyor. Sonra kendiliğinden de geçiyor. Maalesef kadınlara çok iş düşüyor, her şey bizden bekleniyor. Belki de biz her şeyi üstlenip, kendi kendimize iş çıkarıyoruz.
YanıtlaSilÇenebaz
Kendimize iş de çıkartıyoruz ama millet de az katkı yapmıyor bu işlere Çenebaz. Bazen gerçekten insan nefes alamıyor. Bazen de idare ediyoruz işte :)
SilBugün bunu ben yapmak istemiyorum sen yap lüksü istiyorum bende :(
YanıtlaSilÇok şey istiyoruz :/
SilBunların hepsini hissediyorum, geçen yıl bu hislerin altında ezilince bir tepsi daha börek yapıyordum, bu sene kalkıp 1 saat kardiyo yapıyorum sonrasında böreği yerken geçen seneki vicdan rahatsızlığını hissetmiyorum, ya da daha az hissediyorum, spor da (bence) bir nevi bağımlılık, sigarayı bıraktıktan sonra bir şeye sarmam gerekiyordu benim için 6 aydır bu şey spor, canın istemese de kalk ve başla, inan vücudundaki değişim senin kendin için yaptığın en güzel şey olacak, 90-60-90 olmaktan bahsetmiyorum ama fiziksel olarak güçlendikçe manen de güçlü hissetmeye başlayacaksın...
YanıtlaSilValla spor bana hiç bağımlılık olamadı Eylem, 2,5 senedir düzenli yapıyorum, çok da memnunum sonuçlarından ama bıraktığım an aman da canım spor istiyor demiyorum, ben böyle yesem içsem yatsam :D
SilKızım küçük diye engelliyordum kendimi. Büyüsün, başının çaresine baksın, ben de kafama göre takılayım diyorum ama anlaşılan çocuklar büyüyünce de her şey kolaylaşmıyor. :-(
YanıtlaSilO iş bizim kafada bitiyor Şule, çocuklar, işler falan bahane.
Sil