Charlie Chaplin'in  son sessiz filmiymiş bu film. Üstelik sesli filmler başlayalı on sene olmuşken yine de bunu sessiz çevirmiş.

Gerçi tam sessiz de sayılmaz. Ses efektleri var. Hem de filmin son kısmında, sessiz filme bir veda niteliğinde şarkı söylediği kısım bulunuyor. Şarkısının sözleri uyduruk, anlaşılacak gibi değil ama hareketleri ve yaptığı pandomimle anlamlandırıyor :)

İlk kısmındaki fabrika sahnesi çok güzel. Bir montaj hattında vida sıkıştırdığı işinde sürekli arttırılan tempoya ayak uydurabilmek için koşturması, durup nefes alacak vaktinin olmaması şimdiki halimizi hatırlattı bana.

Film farklı dört bölümden oluşmuş gibiydi. Her zamanki gibi komedi öğeleri bana pek komik gelmediyse de görselliği ve içindeki dramı çok sevdim. Bir masal gibi seyrettim.