Teşekkürler

Sabah saatin sesini duydum, hemen elimi uzatıp alarmı kapattım. Kulağıma , elime, gözüme teşekkür ettim:-)

Kalkıp elimi yüzümü yıkadım. Ayaklarıma, bacaklarıma, elime yüzüme teşekkür ettim:-)

Mutfağa yöneldim, çayın altını açtım. Buzdolabından yumurta, kaşar, un, yağ çıkarttım. Ocağın üzerine tavayı koyup yağı eritirken diğer malzemeleri çırpıp omlet hazırladım. Bir teşekkür daha bacaklarım, ayaklarım, ellerim, kollarım, gözüm, beynim:-)

Çocukları uyandırmaya gittim. Hımm ağzım da devreye girdi. Ses tellerim.. Ama ama akciğerim, kalbim, sizi görmedim. Teşekkür ederim:-)

Sarıldım, mıncıkladım oğlanları. Hissedebilen derim, teşekkür ederim:-)

Bıcır bıcır konuşmalar eşliğinde evde hareket başladı.

Okula gidecek sandviç hazırlandı. Sınav öncesi son tekrarla ingilizce sözcükler havada uçuştu. Çantasını kapan servisine yöneldi... Balkondan anne onlara el salladı.

Sessiz evin huzurlu yaşanmışlığının eşliğinde doktorun verdiği hareketler yapıldı.

Dizlerime buz koyup çayımı yudumladığım şu dakikada beynimin benden gizli gizemli hayatını okumaya çalışıp kafam karışırken bütün uzuvlarıma, beni ben yapan genlerime, çevremdekilere teşekkür edip hepsinin - yaralanmadan, berelenmeden, eksikliğini hissetmeden önce- varlığını hissederek tabletime uzandım:-)

Bir kuş cıvıldayarak geçti penceremin önünden. Güneş parıldamaya başladı hafiften.

Derin bir nefes aldım. Yok, uzanıp balkon kapısını açtım , kuş sesleri ve temiz hava eşliğinde derin bir nefes aldım. Hımm bu daha iyi geldi.

Teşekkürler hayat:-)