Evin her tarafı her tarafta derken bir de fotoğraf koysam eminim abartmadığımı anlardınız ama yemesler:-)

Daha bir ay bile olmamasına rağmen Bilgiç efendi tarafından harika dağıtılan lego kutuları yerleştirilmeye çalıştığından o yatağına güçlükle ulaşarak yattı. Odasındaki eski dolaplar salonun ortasında. Kimi oyuncak kutuları bilgisayar odasında. Hepsinin o dolaba sığma umudu sıfır.

Neyse ben bunu yazmak için geçmediydim buraya.

Evimi bu kadar dağıtacak şeyleri alabildiğim için, ben yeter artık demediğim sürece sürekli konuşan bir oğlum olduğu için, dışarıdan gelen kuş seslerinin neşesi, site bekçisinin düdüğünün verdiği güven için, bu yaz gecesinde kapıdan gelen -annemin deyimiyle- cennet rüzgârları için, gördüğüm, duyduğum, hissettiğim, tattığım, sarıldığım bütün güzel şeyler için, aldığım derin nefes, içtiğim sıcak çay, gözlerim kapanırken kendimi bıraktığım bu rahat koltuk için, yazmamı sağlayan kelimeler, harfler, yaşamımdaki renkler, ruhuma dokunan müzik, evimdeki huzur için, teşekkürler hayat..

İyi geceler..