🔖Bütün babalar bunu ister " diyor Moottah. " Oğullarının bir hayatı olduğunu, onların kendi arzuları, kendi istekleri olduğunu unuturlar.

" Bunda ne kötülük var?" diye soruyor Tarkusyu. " Demirciler ocaklarını bırakacakları oğullar yetiştirmezler mi ? "

"Ama bazen oğullarına değil, çıraklarına bırakırlar ocaklarını. Ateşi kimin diri tutacağına bağlı değil midir bu ?"

🔖Bildiklerimiz, yaşadıklarımız, öğrendiklerimiz, duygularımız, sızılarımız bir başkasına ne kadar anlatılabilir ki ?

🔖Uzun yola çıkanların yaşadıkları çeşitli zorluklara karşın eninde sonunda karşılarına masal anları çıkacağını söylerdi...

İşte bu, o masal anlarından biri olmalıydı. Bu büyülü ânın tadını çıkarmalı , kendilerini bu masal içinde kaybolmaya bırakmalıydılar.

🔖Göz önünde olduklarına bakmayın, tabiat ve emek en büyük sırdır. Nazik bir kalp, cömert bir ruh yaşarken kullanılan bolca sihir demektir

🔖Karaya çıkan hikâyeler ölürdü. Balıklar gibi ölürlerdi. Suyun hikâyeleri suda yaşardı ; kendileri çıksa ruhları karaya çıkmazdı bu hikâyelerin. Orada kalırlardı. Denizin ortasında.

🔖Bir süre sonra insan hayal kırıklıklarını hayatın gerçeği sanmaya başlar. Oysa hayatın gerçeği diye bir şey yoktur. Anlar vardır yalnızca. Hiçbir sürekliliği olmayan anlar .

🔖Biz her ne kadar öyle sansak da yaşam günün birinde birilerinin çıkıp tek tek çözeceği sırların bir toplamı değildi. Bütün sırları çözüldüğünde anlaşılıp kapağı kapatılacak okunmuş bir kitap değildi yaşam ; yarım kalmış bilmeceleri, hiçbir zaman açıklığa kavuşmamış muammaları, çözülmeyen sırları ve olanca karmaşasıyla da yaşamdı.

🔖Görünüşüne bakılırsa geçen yıllar bedenini hayli yıpratmıştı, ama yaşlılıktan çok mutsuzluktan, ömrü boyunca yakasına yapışmış doyumsuzluk illetinden çökmüşe benziyordu.