Ne zamandır kitap okuyamamıştım, tatil çantama incelerinden attım bir kaç tane. Bir tanesi bitti bile :)

Klasik Ursula K Le Guin kitaplarından birisiydi.

Dünyada artık hiç ağaç, hayvan falan kalmamış. Uzayda koloniler kurulmuş dünyaya malzeme taşınıyor.

Bulunduğumuz gezegen uçsuz bucaksız ormandan oluşuyor. Burada insanlar ağaçları kesiyorlar. Gezegenin halkını da köleleştirmişler. Bu halkın boyları bir metreyi bulmuyor, tüylüler ve sakin ve barışçı tipler. Pek zeki görülmüyorlar.

Ama yaşadıklarından sonra ne yapacaklar işte orası belirsiz.

Kısacık bir kitap olmasına rağmen yavaş ve özümsenerek okunması gereken bir kitaptı. Doğrusu o kadar yavaş ve özümseyip okuyamamış olabilirim. Yeniden okurum bence :)


" Çünkü eğer intihar edenin öldürdüğü biz diğerleriysek katilin öldürdüğü de kendisidir, ancak bunu tekrar, tekrar, tekrar yapması gerekir"

"Eğer bunlar insansa tanrılarını inkâr ettikleri için karanlıkta kendi yüzlerini bile görmekten  korkan insanlar"

"Belki ben öldükten sonra, insanlar ben doğmadan ve sizler gelmeden önceki gibi olurlar. Yine de böyle olacağını pek sanmıyorum."