Bu hafta tatil modunda kısa hikâye kitaplarıma gömüldüm.

İlk kitabım Şermin Yaşar'dan Gelirken Ekmek Al. Dedemin Bakkalı'nı okumuştum seneler önce. Sonra şans eseri instagram hesabını takibe başladım. Öyle güzel yazıyor ki. Bu kitap da birbirinden güzel, sımsıcak öykülerle doluydu.


"Herkes sana suçlu olduğunu söylediğinde   sen kendi masumiyetine çok fazla direnemezsin."

" Konuşanlar çok oluyor, gemidir derler, rüzgârdır derler, suya yağmur düşmüştür,  bir balık oynamıştır, ona titremiştir su derler. Kabul etmem. Hiç mi kelebek etkisini filan duymadın biraderim. Muazzez camdan bakarken esnemiştir, onun nefesi perdeye değmiştir, perde pencereyi itmiştir, bir aralık olmuştur, ordan bir kuş geçmiştir, yel kanada değmiştir, kuş olup denize varmıştır, bir yudum su almıştır, orada deniz titrediyse demek ben onu hissetmişimdir derim. Uykun geldiyse yat istersen Muazzez, esneme oralarda,  titriyorum su altında."

" Filiz'in bu hallerine önce dürüstlük ve açık sözlülük demiştim, hoşuma gitmişti hatta. Bende dünya gönül kırmama üzerine kurulmuş,  Filiz'de kendi kırılmasın diye. "Önce ben" demişti bir akşam, "Önce ben iyi olacağım ki,  sonra etrafımdakiler mutlu olsun, onları mutlu edebileyim... Ben önemliyim,  kimsenin beni üzmesine,  kırmasına izin veremem, bu sen olsan bile"  Biz " aile herşeyden önemlidir, sen sevdiklerinden sonra gelirsin" diye yetişmiştik. Filiz'in söylediklerine büyük hak vermiştim o akşam. İnsan sevdiğinden duyduğu sözlere ilahi anlamlar yüklüyor bazen. Ağzından çıkan her sözü koşulsuz doğru kabul ediyorsun. Filiz'in söylediklerini bir felsefi akımmış gibi kabul etmiştim. Bu sözlerin Filiz'in bencil ve kendisi dışında kimsenin duygusunu umursamayan ruhundan çıkıp geldiğini görmemiştim."

" İnsan kendi huzuruna sahip çıkabilmek için başkasının huzursuzluğundan beslenebiliyordu demek."

"Şıp şıp damlıyordu üst katın mutsuzluğu üzerimize. Ağır damlayan yerlere, yatak odasına meselâ,  hayali leğenler koyuyorduk. İçine birbirini sevmediği halde birlikte ömür tüketen iki insanın yalnızlığı doluyordu."


Hans Fallada'nın Neden Ucuz Saat Takıyorsun kitabı da hikâye kitabıydı. Uçakta bir saat içinde bitti.



Muriel Barbery 'nin Gurmenin Son Yemeği,  yazarın ilk kitabıymış sanırım. Yine bir çok sevdiğim cümlesi oldu ama okuduğum diğer iki kitabını çok daha fazla sevmiştim.


 Stefan Zweig  Amok Koşucusu klasik Zweig 'di. Ama bu kitabı da diğerleri kadar sevemedim. Bittiğinde bir oh çektim, içim çok daraldı. Neyse ki kısaydı :)


İşte bu hafta salımıza gelenler bunlar. Hafta sonu kalabalık misafirim gelecek, bakalım o arada okumaya fırsat bulabilecek miyim :)