Dün kuzenimin oğlunun nikâhı için Ankara'daydım.

Sabah beş gibi kalktım, sekiz uçağına bindik. Sabahın erken saatlerinde Kızılay'daydık.

Nikâh Kurtuluş Parkı'nda olacaktı, öğlen bir buçukta .

Biz de biraz vakit geçirmek için Dost Kitabevi'ne girdik.

Ne ferah ve gezmesi keyifli bir yer. Fantastik kitaplar reyonuna bayıldık, gayet kapsamlıydı. Kitaplar da rafa sıkışık durmadığından rahatça görülüyor.


Oradan Kurtuluş Parkı'na geçtik. Yemyeşil,  çok keyifliydi. Bir cumartesi sabahı İstanbul'un ortasında olsa bu park oturacak yer bulamazdınız. Ankara ne kadar sakin bir yer.

Baktık daha hâlâ vakit var kendimize bir yer bulalım yemek yiyelim dedik. Tabi üç adımda bir kafe görmeye alışkın bünye hemen yakında yer bulamayınca şaşırdı. (Parkta kafeler var ama gözleme yemek istemiyorduk)


Bu arada güneşli ve yazdan kalmış havada yüzümüze damlalar gelmeye başladı. Ama hâlâ güneş var. Derken gitgide karardı hava.


Biz oturacak bir yer bulduk yağmur başladı. Ama ne yağmur. Nikâha bir saat kalmış, biz on beş dakika uzaklıktayız salona ve kapıdan çıksak anında iliklerimize kadar ıslanacağız.

Dedim sakin olalım Kürşad, daha vakit var, bizim çıkacağımız saatte geçer bu yağmur :)

Neyse ki geçti. Aksi halde felâketim olurdu ağlardım :)


İstanbul, Ankara, Antalya bir araya gelince selfi kaçınılmaz oluyor haliyle :)


Ferhan Abla'mı biliyorsunuz, onunla hasret giderdik. Uzun uzun oturup sohbet ettik. Çok özlemişiz .


Damadın annesini de yakaladık. (Keşke babası da olsaydı aramızda.)

Gelin damat fotoğrafımız yok. Onlara da hadi selfi diyemedik o kalabalıkta tabi :) Fotoğrafçıdan alacağız sonra .


Bu abla benim ablam :) Derdi Metehan. Bakınız kan çekiyor, aynı eldivenlerden giymişiz :)

Keyifli bir günün ardından akşam hızlı trenle geri döndük.

Arada hızlanan yavaş bir tren olarak kırk dakika rötar yapması yorgun bünyelerimize ağır geldi. Hayır beş saatte gidecek deseler umursamayacağım, zaten tren severim ama açıklamasız bir şekilde tam zamanında yola çıktığımız halde bir türlü varamamak sinir etti.


Bir de dört saatlik yolculuğa yirmi dakikalık bir programı döndüre döndüre yayımlamak nedir yahu ? Ekran açık olunca bakıyor da insan . Kapasalardı bari.


Trenden inince de iş bitmiyor tabi. Pendik nereee İstanbul 'un merkezi nere. Taksiyle metro durağı, oradan kırk dakika metro, on beş dakika yürüyüş, eve vardığımda geceyarısı olmuştu.

Yoruldum ama olsun. Keyifli bir gün geçirdim. Ve sevdiklerimin özel anlarında yanlarında olmak her şeye değer :)