-İçeri girmez misiniz Metin Bey, çay demleyeyim , içelim.
- Gelirim ama çayı ben demleyeyim izninizle, siz de oturup dinlenin.
- O kadar çok oturdum ki ayağa kalkmak daha iyi gelecek sanırım.
-Aslında doğru söylüyorsunuz, hareket halinde olmak iyidir diye düşünürum her zaman.

Çayın yanına çıkarttıkları kahvaltılıklarla sofra hazırladılar birlikte. Masaya oturduklarında gerçekten de hareket halinde olmak yatıp durmaktan iyi geliyor diye düşündü Lerzan.

- Hatırladığınız şeyin ne olduğunu bilemesek de en azından hatırlamaya başladığınızı işaret ediyor bence . Bu da çok güzel. Belki bir film sahnesiydi,  belki de bir öğrencinizdi . Oğlunuz olsa, ne olursa olsun yanınızda bir hatırası olurdu. Yokmuş gibi yapamazdınız..
- Sanırım haklısınız. İnsan çocuğunu hayatından silip atamaz değil mi?

Metin Bey çantasını açıp içinden minik bir çift patik çıkarttı . El örgüsü, sarı renkli, hiç kullanılmamış...

Gözleri yaşlarla doldu ikisinin de..

Kapı çaldığında sessizce çaylarını içiyorlardı.

- Lerzan Hanım, ışığınızı görünce bir bakayım dedim.
- Merhaba Sarp Bey, hastane havası iyice hasta yaptı beni, Metin Bey sağ olsun evime getirdi. Biz de çay içiyorduk, buyurmaz mısınız?
- Rahatsız etmeyeyim.
-Ne münasebet canım, buyrun.
- Kendinize geldiğinize çok sevindim, korkuttunuz bizi.
- Teşekkürler. Siz tanışıyor muydunuz? Metin Bey Sarp Bey.
- Memnun oldum.
-Metin Bey okuldan öğretmen arkadaşım, Sarp Bey kapı komşum.
- Metin Bey Lerzan Hanım'a iyi geliyorsunuz sanırım. Benim psikoloji bilgim pek işe yaramıyor üzerinde ama siz kendisine gelmesini sağlamışsınız.

Lerzan şaşkınlıkla ona baktı, hani bilmese kendisini kıskanan eski bir sevgili diyebilirdi ona. Sonra mesleki olarak bozulduğunu anladı.

- Benimle bir ilgisi olduğunu sanmıyorum Sarp Bey, zamanlama meselesi aslında. Lerzan Hanım'ın kendisini toparlamaya başladığı bir âna denk gelmişimdir.
- O da olabilir tabi.
- Psikolog psikolojinizi bozmayın lütfen Sarp Bey, önemli olan şu anda daha iyi hissetmem değil mi

Diyerek gülümsedi kadın. Çay servisi yapmak için mutfağa geçtiğinde hâlâ gülümsüyordu. Komik bir şekilde hoşuna gitmişti iki adamın halleri.

Birer çay daha içtikten sonra ikisi de kalktılar.

- Teşekkür ederim ikinize de.
- Ne demek .
- Ne zaman ihtiyacınız olsa söyleyin yeter.
- Metin Bey, sabah okula gelmek istiyorum, eğer siz de gidecekseniz.
- Gideceğim, sabah dokuz gibi size uğrayayım , yürüyerek gideriz.
-Çok güzel olur, teşekkür ederim.

İki adam bahçe kapısının önünde selamlaşarak ayrıldılar. Lerzan da evine girdi. Hiç alt katı toparlamadan doğru yatak odasına çıktı, hazır ruh hali iyiyken hemen uyuyabilmek istiyordu...

Hikâye