Sevgili Deep ve Şenay beni mimlemişler:-) Ay ben bayılırım eskileri anlatmaya :-)

Ben küçükken gayet geveze ve dönemin bütün şarkılarını kendince yorumlayan bir çocukmuşum. "Göslerimden göslerimden ayırma kiç nolur" diye söylediğim şarkıları babam kasete kaydettiğinde henüz iki yaşımdaymışım,( Bakınız) bir de yarım saat boyunca "Esinesinesine" diye bir gayda tutturduğum kaset kaydı var ki akıllara ziyan:-)

Üç yaşında minik piyanomda notaları çalıyormuşum, ilkokulda mandolin, ortaokulda ud çalmayı öğrendim. Babamın en büyük keyfi ben elime udunu aldığında kemanını kapıp yanıma gelmekti:-) ( Bakınız)

Tabiii ki çok hayalperesttim. Evin kapısına tırmanıp dağlara tırmanan Heidi olduğumu düşünürdüm.

Kitaplarımı yanıma dizip içlerinde kaybolmayı çok severdim. Sonra bir arkadaşım köy okulunda öğretmen olduğunda ona yollamaya karar verdim o kitapları ama yollayamadım:-) Gidip yenilerini alıp gönderdim, benimkiler içerde çocukların kütüphanesinde:-)

Süt içtiğim biberon bir yerde unutulduğunda bir daha da süt içmemişim. Taa ki kardeşim doğana kadar. Sanırım sürekli kardeş isteyip doğduğu için çılgınca mutlu olduğum halde hafiften bir kıskanma modu olmuş. Ama inanın ancak bu süt meselesinden bunu çıkartıyorum, asla ama asla düşünmedim kıskandığımı.

Kardeşim benim bebeğimdi, onunla saatlerce oynardım. Harika bir kardeşti, iyi ki istemişim. Sandalyeleri devirip üzerinde sallanırdık, çadır yapardık. Evcilik oynardık ki burada en değerli şey benim pötibör bisküvileri suyla ezip yaptığım yemekti.( He canım aynen öyle, ıyk:-) ( Aslında çocukluğumuzu Kürşad anlatmalı, her bir ayrıntıyı hatırlar o ablasının aksine:-)

Kesinlikle yaramaz bir çocuk değildim ama bir sene arayla aynı dizimi aynı yerden yardığımda babam dikiş attırmak yerine fermuar takalım kızım demişti:-) İki metreden uçup paslı tenekelerin arasına düşmüslüğüm, yeni çıkmakta olan dişlerimin uzerine çakılıp onları uzatmışlığım, sütlü kahveyle karnımı, türk kahvesiyle alnımı, çaydanlıkla düşüp elimi yakmışlığım vardır. Bir de yokuş aşağı giderken freni olmadığını fark ettiğim bisikletle parkın çitlerine geçmişliğim :-)

Mahallede herkes benden küçük olduğundan onları sıraya sokup okula götürürdüm.
Ortaokuldan lise sona kadar bütun yaz tatillerini odamda geçirdim desem yeridir. Kitap okur, hikâyeler yazar ve trt3 dinlerdim.

Mutlu bir çocuktum. Sevildiğimi bilirdim. Babamın güzel kızım, akıllı kızım sözleriyle büyüdüm. Güzel olduğumdan da akıllı olduğumdan da o kadar emindim ki :-)

Dünyada bir insanın sahip olabileceği en büyük zenginlik de budur bence:

Sevgi dolu bir aileyle geçirilmiş güzel bir çocukluk...




Hımm, Selen, Mehtap, Mevlüde , Nesrin, Bitli Turist, Uyuşuk Hayalperest, ben de sizleri mimleyeyim, yazın bakalım çocukluk hallerinizi:-)