Doğan Cüceloğlu'nun bu kitabını internetten sipariş verirken sınava hazırlanan çocukların aikeleri için yazılmış olduğunu anlamamıştım ama iyi denk düşmüş. Malum seneye teog annesiyim yeniden:-)

İnce ve akıcı bir kitap. Henüz bitirmedim gerçi ama tam benim düşündüğüm şeyleri söylemiş.

Sınav , okul , meslek başarılarının hayat başarısı anlamına gelmediğini anlatmış uzun uzun.

Daha önce bahsetmemiştim ihtimal,  Doğan Cüceloğlu'nun hayatımdan özel bir yeri vardır. Bir kere bana çiçek hediye etmişti kendisi :-)

1997 yılının haziran ayında çalıştığım bankada üç günlük eğitim vermişti. Ayını bile hatırlıyorum zira eğitimin başında evlilik meseleleri kafamı kurcalıyordu, işin içinden çıkmamız gereken bir sürü şey vardı. Gün boyunca plastik su bardaklarından örümcek yapmaktaydım. Psikolojik sorunlu bir moddaydım tam:-) Eğitim bittiği gün bütün karışıklıklar sihirli bir el değmiş gibi düzelmiş ve ben bir iki gün içinde sözlenmiştim:-) Uğurlu geldi bana yani:-)

Çiçek verme kısmına gelirsek:-) Arkadaşım Gün'le birlikte eğitime giderken onunla da Üsküdar'da motorda karşılaşıp birlikte Etiler'e devam ediyorduk. Yollarda ne konuşuyorduk hiç hatırlamıyorum ama son akşam bir baktık Doğan Bey'in elinde bir kocaman buket iki tane de ayrıca çiçek var. Bir arkadaşına çiçek alırken biz iki yol arkadaşını da unutmamış, ikimize de birer tane getimişti. Şimdi söyler misiniz nasıl sevmem ben onu:-)

Hayatımdaki dokunuşları bununla da kalmıyor. Annem bana onun Savaşçı kitabını verdiğinde iş- bebek - yorgunluk üçgeninde tükenmiş vaziyetteyken kitabı okudukça bu saçma sapan döngüden çıkmam gerektiğini hissedip istifamı vermiştim. ( Şu kitabı bir de şimdi okusam, neymiş beni o kadar etkileyen acaba:-)

Özel bir yeri vardır derken haksız mıymışım:-)

Hepinize günaydın, içimizdeki duyguları doğru bir şekilde karşımızdakine yansıttığımız, baskıcı, ısrarcı olduğumuz anlarda kendimizi fark edip düzelttiğimiz bilinçli bir güne açılsın sabahımız..