Dün geldi aslında da ben gevezelik yapmaktan bugüne kutlama yapabiliyorum:-)

Hem bugün başka bir şeyin daha kutlamasını yapıyorum.

Bak şimdi, sene 1991, okuldan yeni mezun olmuş Handan yazın ardından hemen gözyaşı döken İstanbul'da serin bir sabah erkenden kalkmış Cağaloğlu'na gitmiş. Arkadaşı onu ektiği için tek başına okul yıllığı tashih işlerini yapmış. Derken öğlen olmuş, sabah ağlayan hava açmış, bizim kız elinde şemsiye, üzeri kalın kan ter içinde binmiş Eminönü- Kadıköy vapuruna.. Üst-arka-açığa oturmuş. Orada görmüş esas oğlanı ilk defa.

Dile kolay yirmi üç sene olmuş. Kâh mutlu, kâh hay ben o vapura binenin(!) modunda yirmi üç sene. Ömrümün yarısından fazlası yahu:-)

Vapur çıkışı Kadıköy sokaklarında yeniden rastlaşınca gülümsemişler birbirlerine. Sonra esas oğlan gelip kıza birşeyler demiş. Hatırlamıyorum şimdi ne dediğini. Kızdan duyduğu ilk söz ne derseniz:  Bir dakika bekler misin? Ha ha ha, bir de onu sokakta bırakıp fotoğrafçıya girmiştim:-) Aklı olan ne cins olduğumu anlayıp oradan vın kaçardı ama bizimkisi bekledi:-)

İşte böyle..

Bir gün bir vapura binersiniz hayatınız değişir...

Şimdi ne o esas kız var burada ne o esas oğlan. Hikâyelerini yazmayı çok istemiştim ama zamanında yazmayınca kaçıyor her şey... Neyse hikâyelerini yaşamış olmak da güzel...

Tamam, bu kadar nostalji yeter:-)

Gelelim güncel konulara:-) Sabah tartıldım, panik yok, yarım kilo vermişim.. Bence daha çok olmalıydı ama onlar da gidecek nasılsa:-)

Hepinize günaydın, harika bir güne açılsın sabahınız:-) Hem kim bilir, belki de bu gün o gündür :-)