Zamanda yolculuk yaptım dün gece...

Lise son sınıfa gittim önce. Dersanede Taylan 99 kilodan almıştım ilk Bon Jovi kasedini. Dinlemek için almıştım ama beğenince ben kendime yine alırım diye bana satmıştı. Dile kolay 25 sene... Dün gibiydi...

Üniversite yıllarına geçtim oradan. Walkmande sürekli başa alarak dinlediğim şarkı ile Akaretler Yokuşunu tırmanışım. Başa sarmak zaten bir dertti o zamanlar bir de pil bitmesin diye kaseti kalemden geçirip döndürmek suretiyle sarardım başa bazen :)

Derken müfettişlik yıllarım. Beyoğlu İstiklâl Caddesi'nde Günsu ile yürüyüşlerimiz, her köşeden çalan "Always" şarkısı. O zamandan beri bile 16 yıl geçmiş. Bu şarkıyı yeni olarak düşünüyorum bir de :)

7 den 70 e herkes vardı dün gece orada. Benim oğluşlarım da ilk konserlerinin keyfini çıkarttılar.

Bir ara Bilgiç bana dönüp "Konser bu mu şimdi?" diye sordu. "Evet" dedim. "Bayıldım, çok güzelmiş."

Küçük beyimiz gece boyunca bir babasının bir dayısının omzundaydı :)



Onca yorgunluğun ardından dönüş yolunda tuş oldular.

Ama tabi konsere gitmeden önce istediği dondurmayı yemeyi unutan Bilgiç eve gelir gelmez gözlerini açtı ve gecenin bir yarısı dondurmasını yiyerek öyle yattı :D

İşte böyle bir geceydi.

Bilgiç'in doğumgünü vesilesiyle bize biletleri hediye eden dayımız ve Aynur Ablamızı kocaman öpüyoruz.

Herkese günaydın.

HAVE A NICE DAY :D