Mola yeriii.


İngilizceyi bilmeyen yegâne yerde, sevgili teyzenin Yunanca üç dört defa tekrar ederse anlayabileceğimizi düşünmesine çok güldük :)


Ufukta deniz var aslında ama pek puslu bir gün :)

Karnımızı iyice doyurduktan sonra artık kaldığımız yerden devam edebilirdik.


Ayrılırken son bir bakış çekelim. Bütün köyler mi güzel olur bu kadar?

Evet yeniden yollardaydık, karnımız toktu. Bir de dönüp durmaktan araba tutmayaydı. Can artık iyice yavaş sürmeye başladı, biz de biz an evvel mağaranın olduğu Agio Gala'ya varsak artık diye beklemeye.

O da ne, geçmişiz önünden. Geri dönüp köye girdik. Ve durduk. Giriş meydanı dışında arabanın gideceği bir yer yoktu.

Bir tabela, mağaraya dair biz iz de yoktu. İnip yürümeye başladık. Biraz önce köyü kaçırdığımızda yamaçtan aşağı inen merdiven görmüştüm, tüm umudum mağaranın orada olmasıydı.

Tabi merdivenden inmek demek peşinden çıkılması demek anlamına da geliyordu ama buna şimdilik dikkatimizi vermeyelim :)



Sokakta şaşkın şaşkın dolaşırken bir evin açık kapısından bakan bir adamla gözgöze geldim. Mağara deyince eliyle ileriyi gösterdi.


Ee burada iki yol var, yeniden dönüp bu mu diye işaret ettim, devam yaptı.

İşte mağarayı arama maceramız böyle başladı.


Sokaklarda in yok cin yok,  kedicik bunların dışarda ne işi var diye düşünüyordur eminim :)


Tabi bir tura katılsak karmaşa olmayıp tıkır tıkır gezeceğiz her yeri ama o zaman macera da olmayacak, neyse ki erkeklerim de ben de seviyoruz macera halini :)


Yine de bu merdivenler daha ne kadar sürecek,  sonunda mağara yoksa ne halt edilecek soruları var kafamda tabi.


Neyse ufukta bir hayat gözüktü.


Hatta minik müzemsi yerler bile var.





Evet iniş sanırım sonlandı.



İşte şu tepenin üzerinden indik pozu çekelim de anlayın ne kadar indiğimizi.