Sokaklar ve lokantalar insanda sürekli fotoğraf çekme isteği uyandırıyordu :) İnsanlar seviyeli, etraf cıvıl cıvıl, müzik keyifli, yemek lezzetli. İnsan başka ne ister.


Yerel ,küçük müzeleri çok sevdiğimi fark ettim. Fazla büyük olmayınca yorulmadan ve sıkılmadan uzun uzun gezilebiliyor.


Eski kitaplar neden bu kadar güzel duruyorlar ki..


Pencereden içeri bakıp da yeşil görmek ne güzel bir duygudur :) İçerde gizli bir bahçe mi var :)


Otelin bahçesinde domates, biber... Hele o reyhan ve nanenin kokuları...


Güzel yaşa, çok sev, sık sık gül :)


Hediyelik eşya dükkânları da fotoğraf alanım oldu :)


Domates reçelinden almadım. Her ne kadar ilginç gelse de o kadar kalori alacaksam eğer kokusu ve tadı özel reçelleri tercih ederim. Çilek, incir, ayva favorilerim.


Hayır burası müze değil pastane :)


Ve bunlar ne bilmiyorum ama beni çocukluğuma götürdüler. Anneannemin bahçesinde olurdu.  Dokununca patlarlardı. Gözünüze kaçarsa kör olursunuz dedikleri için korkardık. Ama ayağımızın ucuyla dokunmaktan da alamazdık kendimizi.. Gerçi bunlar daha olgunlaşmamış olacak ki patlamadılar :)