Aslında dün sabah pek bir niyetliydim. Yatak odasının dolapları dökülüp düzelecekti. Yürüyüşümü yaptım, kahvaltıydı falan derken ağırlık çöktü, biraz kitap, biraz uyuklama havasına girmiştim ki Bilgiç'in okuudan aradılar. Benim oğlum okula bugün yazar geleceğini unuttuğundan kitabını evde bırakmış ve tabii ki dünya üzerindeki bütün kitapları yazarlarına imzalatmak gibi bir misyonu olduğundan hiç üşenmemiş müdür yardımcısını bulup beni aratmış. Yayıldığım yerden söylene söylene kalkıp yola koyuldum. Giderken taksi tuttum, dönüşte tabana kuvvet, bir buçuk saatte eve vardım.

Tabi döndüğümde ayaklarıma kara sular inmişti. Yaşlılık kötü şey azizim, yolda gelirken üniversite yıllarında, mahalle arkadaşlarımla o yolları gezinti olsun diye kaç posta inip çıktığımız geldi aklıma, hiç de yorulduğumu hatırlamıyorum, yokuşlar dik değil miydi o zaman bu kadar yoksa:-)

Neyse dün iki komidinin çekmeceleri dışïnda bir şey yapmadım. Bugünse yine o okul yolları var plânda. Üşenmeyip bir de saçlarımı boyatmam gerek. Dün gecenin bir vakti midesi rahatsızlanan Bilgiç efendi sayesinde uykum da diz boyu. Dur bakalım napiciğim...

Bir de biri benim yememi durdursun yaaaa, yine tırmanma moduna girdi kilolar... Öf, öf...

İşte bu çok önemli bilgileri sabah sabah öğrendiniz ya, artık sizi kim tutar bugün:-)


Hepinize günaydın:-)

Birazdan Paul Young en güze şarkılarıyla bu bilogda olacak sakın kaçırmayın:-)