Ay bunların hepsini biliyorum ve hepsini özledim beeen yaaa:( Bir de leblebi tozu vardı, sarı altın renginde kabıyla çikolatalar, minik üçgen poşetlerde kolonyalar, bakkaldaki o tek tek aldığımız gofretler, beslenme çantasının içindeki el bezi kabı, sabun kabı ve rengarenk sulaklar ve daha neler neler.. Yahu ne güzeldi bizim çocukluğumuz:)

Güzeldi Hamiyet:-) Leblebi tozu yemek de her yiğidin harcı değildi. Bak bir de piramit şeklinde kutularda meysu vardı, onu hatırladım şimdi:-)

Şimdi her şeye çok kolay ulaşıyor ve hemen tüketiyoruz. Ne yazık.

Handancım günaydın,ne kadar tanıdık,ne kadar naifler değil mi, bir garip oldum okuyunca,harika yazmışsın.

Dahami guzeldi o yillar.yoksa ozlenen bir daha donemeyecegimiz cocuklugumuzmu :(

Bugün günlerden nostalji yani :)

Tiii nerelere gittim sayende. :) Ama lebleli tozunu unutmuşsun? O olmadan olmas! ;) Sevgiler...

nerelere götürdün beni....
külahla çekilmeye çalışılan ve daima genze kaçan leblebi tozu, mabel sakızı, tipi tip, tahtadan büyüklere yaptırılan ve yokuş aşağı kendimizi rüzgara savurduğum kornet, karda poşetler üzerinde jilet gibi kayma uğraşları, bez bebekler, bizim mahalleye aksatmadan hergün uğrayan kalender amcanın şekerlemeleri, dana neler neler...

:( ben bunları yaşıyamadım... Üzüldüm bak şimdi !

Ah ne güzel :))

bütün bunlarıın hepsi ile birlikte ,
evlerden gelen kavrulmuş kıyma ve salça kokusu .... iki kalas çakıp , ayaklarına elcağızlarımızla bilyeleri takıp en yakın yokuştan kendimizi saldığımız...Modern :))) arabalarımız, İnci pastanesinin poğaça kokusu....
evin bahçesindeki ağaca yapılan salıncak ,yağmur yağarken toprak kokusunu içine çekip uzun uzun yatarak sallanmak .....

Ah ne olur dönsen geri sevdiceğim....dönsen ben de gelirim.....

any:)))))

ay bir de biraz daha geç dönem benim filli gri spor ayakkabılarım nasıldı ama ,

Bu arada yorumlarda geç fark ettim benim gibi yokuşlardan kendini bırakan sebuşu, ne zevkliydi değil mi.... özgürlük hissi inanılmazdı....

any:)))

tabi dalga konusu olduğum kısmı hatırlarsınız ,abim bana Jumbo (tatlı şeker fil bebek filin çizgi filmiydi ) derdi de gidip filli ayakkabı almıştım bilmeden de ,abimin uzuuuuuunnn bir süre dalga konusu olmuştum...aahhh ahhh.. bak şimdi abimle geçirdiğim günleri de özledim ....

any:)))

eğlenceliydi eskiden hayatımız bu nedenle her şey güzel gelirdi, akşam sefalarında başımıza çiçekler yapar, çekirdek çitlerdik uzun kikirdemeli sohbetlerde, geceleyin saklambaç oynardık korkusuzca....herşey azdı ama biz beraber o kadar çoktuk ki...o kadar zengindik ...o kadar kıymetliydi ve kıymetsizdi her şey ..bizle biten bir hayatı yaşadık ne acı
any:))

Şebnem kağıt bebekler, Ayşegüller, Filiz çayın teneke ve yuvarlak kapaklarından terazi yapmak
Ne güzel yazmışsın, ellerine sağlık
çenebaz

Leblebi tozu hala aklıma gelir. Kaç kuruştu hatırlamıyorum bile. Neden yediğimi de bilmiyorum ama o tozu yemek büyük bir maharet gerektiyordu. Minti sakız ve içinden çıkan karikatürü okumak büyük bir keyifti. Şeker Kız Kendy en sevdiğimiz çizgi fimdi. Ay ne yaptın sen Handancım, beni tekrar çocukluk yıllarıma aldın götürdün. Kalemine sağlık. Nasıl da geçip gitmiş zaman, sanki bunlar dün gibi değil de bir asır önce gibi öyle değil mi? Ah, keşke çocuk olsaydım dedim yine ben...

Sabahtan beri panelden yazın göz kırpıyor ancak okuyabildim ve mest oldum ben de hepsini biliyor ve hepsini geri istiyorum. Birkaç tane de ben yazayım. Defterlerin kenarına çizilen kedi merdivenleri, robadan büzgülü diz altı paltolar, yanları fosforlu taytlar, lambada ayakkabısı ve eteği, bürümcük etek ve üzerine takılmış 15cm genişliğindeki lastik kemerli permalı saçlı ablalar, tüm sokağın dinlediği bangır bangır kasetler,

Handancım bana ahh ahh dedirten ne güzel bir yayın olmuş bu..Her seferinde boğulma tehlikesi atlatarak leblebi tozu ile aşk yaşıyordum bir zamanlar.... sonradan şekerli olanı da çıkmıştı. Hala Tipitip çiğnerim.(eskisi gibi olmasa da idare eder) Heidilerim.. seri kitaplarım...her hafta çıkardı dedem alır getirirdi.onlara bakmak beni çok eğlendirirdi...Ama birgün bir arkadaşım okuyacağım diye alıp götürdü bir daha geri getirmediği gibi kaç kez istedim yok dedi....Yaş 43 hala ona o kadar kızgınım ki....Onu hiçbir zaman affetmeyeceğim.... O ka yani...sevgiler :)

Küçükken emme çikolata derdik onu hatırladım bayılırdım. Uçan kaz vardı. Değiş ton ton çizgi filmleri. Radyoda arkası yarın ı dinlemeyi çok severdim. Insan hayatının en güzel dönemi kesinlikle çocukluk.