Sen beni tanımazsın, ama ben seni hiç unutmuyorum.

Yaz tatilinin bu keyifli günlerinde Golak'la birlikte gece yarısına kadar balkonda oturup hikâyeler yazdığınızı biliyorum meselâ. Hey dergisini büyük bir sabırsızlıkla bekleyip içindeki fotoğrafları kesip duvara astığınızı.

Odanın duvarının neredeyse tamamen John Taylor'la dolu olduğunu. Aslında ilk keşfeden Golak olmuştu ama sen de hemen üstüne atlamıştın adamın. Hatta gözünü açar açmaz ilk onu görüyorsun tavanda bile onun fotoğrafı var çünkü.

İşte yine bir yaz akşamı, karşıdaki ağaçların yapraklarının ışıkta kıpırtılarını keyifle seyrederken  "Save A Prayer" in radyoda çalması ile fırlayıp kasede kayıt yapmak için odana gittin.

Biliyor musun bazen senin sadece 12-13 yaşındayken bana bu kadar benzemene o kadar şaşırıyorum ki.

Şimdi aradan geçen 30 yıldan sonra hâlâ ağaçlara mutlulukla bakıp hâlâ sevdiğim bir şarkıda içimin mutlulukla dolması inanılmaz.

Neyse sözü çok uzattım.

Handancım, işte ben geçen akşam konsere gittim. Her anından büyük keyif aldım, her şarkının tadını çıkarttım. Biraz benim için , biraz senin için dinledim. Bağıra çağıra

Don't say a prayer for me now,
Save it 'til the morning after
No, don't say a prayer for me now
Save it 'til the morning after
Save it 'til the morning after
Save it till the morning after

diye şarkı söyledim.

Biliyor musun bu adamlar yıllar sonra hâlâ harika şarkılar yapıyorlar.Meselâ aşağıdaki şarkıya da bayıldım.

30 sene.

Dile kolay.

Şimdi sana desem o kadar sene sonra onları seyredeceksin canlı olarak "Ufff ne çok zaman var" diyebilirsin. Ama benim için sen olduğum günler dün gibi .

Biliyorsun zamanda yolculuğun sırrı bu şarkıların notalarında gizlidir çoğu zaman....