"Keşke dayımı arasaydım" dedi birisi. "Keşke bize geldiğinde onunla daha çok vakit geçirseydim" dedi diğeri. Ölen bir kişinin ardından en çok bizi etkileyen bu keşkeler herhalde. Artık yapılabilecek hiçbirşey yoktur, tüm ertelenenler taş gibi oturur içimize. Bugün onlara bakarken Behçet NECATİGİL'in çok sevdiğim bir şiiri geldi aklıma:

SEVGİLERDE
Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı.

Behçet NECATİGİL