Sonsuza uzanan benzersiz sayının dayanılmaz güzelliği beni her defasında heyecanlandırıyor. Bir bensem, iki ailem, üç bizi çevreleyen her şey olsun meselâ, yıllar içinde bunlar oturmuş yerine, hayat durulmuş, sanki sıkıcı olacakmış, her gün birbirinin aynı olacakmış gibi görünüyor. Sonra bir virgül ile ayrılıyor günlük ıvır zıvırlar. İşte o virgülden sonrası almış başını gitmiş. Hayatım yerine oturmuş ama devinimi süregelmiş, ayrıntılar sarıp sarmalamış, benim onları farkındalığım artmış. Üç deyince bitmemiş, gökten çoklarca elma yağarken, yakaladığım kadarının tadını çıkartmak da bana düşmüş. 

Fotoğraflara nostaljik şarkılar sakladım, tıklayıp almayı unutmayın .