Sabahın erken saatleri. Can birlikte yaptığımız kahvaltı sonrası işe gitti. Arada böyle normal bir saatte gittiğinde çok güzel oluyor. Gecenin bir yarısı gidip sabahın köründe döndüğü zamanlardansa sabah yolcu etme işi hoşuma gidiyor :)

O arada uyanan Bilgiç yatağına döndü kitap keyfi yapıyor. Yeni başladığı kitap sarmamış pek, ona biraz daha şans ver belki ilerledikçe hoşuna gider dedim. Gitmezse de başka kitaba geçer. Zira sevilmeyen bir kitap, üç kitap okunacak zamanı boşa heba etmekle bir :)

Elimde çayım Can'a el sallamak için balkona çıktığımda ( Evet bizim evde herkes balkondan el sallanarak uğurlanır tarafımdan :) yağmur sesini duydum. İçeri geçerken kapıyı açık bıraktım ki ses de koku da benimle girsin odaya.

Her zaman koltuklarımızın üzerinde olan battaniyeme sarıldım, çayımı içerken blogları dolaştım. Derin derin serin havayı çektim içime.

Şu anda kuş sesleri gelmeye başladı yavaştan evimin sessizliğine.  Gençken en sevdiğin hayvanlar diye sorsalar kuşlar gelir miydi aklıma acaba.. Hayatımızın içinde çoğu kez farkına bile varmadığımız güzellikler onlar. Gerçi arka balkondaki izlerini görmemek imkansız :)

İşte böylesi bir sabah.

Oğluşun şehri oynanmayı



Benim yapbozum tamamlanmayı bekliyor :)

Geçmişle gelecek arasındaki o tek köprü,  şu an, huzurlu bir kaçamakta doya doya yaşanıyor.

Etrafa bakıldıkça şükrediliyor taa yürekten. Ve o şükür kalpte bir sıcaklık olup dudaklarda gülümseme olarak dökülüyor.

Çok şükür..

Hepinize günaydın.

Yaşamın küçücük anlarında saklı kocaman mutlulukları bulduğunuz harika bir haftasonuna açılsın sabahınız..