Okulda dersi olan Metin Bey'e tek başına hastaneye rahatça gidebileceğini söyleyen Lerzan pazartesi sabahı tam kapıdan çıkarken Sarp Bey'e rastladı.

-Günaydın Lerzan Hanım.
-Günaydın. Hayırdır sabah sabah pek kalkmazsınız siz Sarp Bey.
-Hastaneye gideceğim, bir çekap yaptırayım diyorum.
-Hastaneye mi.
-Evet. Ya siz.
-Ben de öyle.
- A ne güzel tesadüf birlikte gidelim o zaman.
-Hahaha bana tesadüf gibi gelmedi pek ama.
-Nasıl yani..
-Ne bileyim Veysel seni arayıp onu getir..
Derken yüzü acıyla buruştu.
-Lerzan Hanım, iyi misiniz?
- İyiyim iyiyim. Baş ağrısı başladı ara ara vuruyor da.
-Ne sıklıkta?
- Bilmiyorum. Önce haftada bir ikiydi ama şu anda günde bir kaç kere sanki.
-Neyse bir an evvel gidelim de baksınlar size.
-Haklısınız..

Hastaneye gittiklerinde Sarp Bey onu bırakmadı. Kan tahlili sonucunu beklerken Veysel Bey'in odasından gelen tartışma seslerini duyuyorlardı.

-Baba sence de bu iş fazla uzamadı mı? Dediklerinin hepsini yaptım artık sen de biraz beni dinlemelisin.
- Dinleyeyim de fikrim değişmeyecek bence.
-O zaman ona dinlemek demiyoruz zaten.
-Hastalarım geliyor artık bu konuşmaya sonra devam ederiz..
-Zaten seninle konuşabilmek imkânsız..
-Alp, Alp..

Odadan sinirle çıkan Alp Lerzan Hanım'la gözgöze gelince durakladı. Lerzan tam o sırada diğerlerinden çok daha şiddetli bir ağrıyla yere yığılırken çevredeki herkes ona doğru koşturmaya başladı. Alp kadını düşmeden yakalayarak muayenehaneye alırken Sarp Bey böyle olmaması gerek böyle olmaması gerek diye mırıldanarak peşinden gidiyor. Veysel Bey hemşireyi çağırıyor. Bütün bu karmaşanın arasında kafasındaki herşey çorbaya dönen Lerzan yatırıldığı yerden yarı uyur yarı uyanık sayıklıyordu..

- Oğlum gelmiş. Oğlum gelmiş.Oğlum gelmiş. Oğlum gelmiş.

Üç adam şaşkınlıkla birbirlerine baktılar bir anlığına.

-Sarp Bey, Alp çıkın buradan. Lerzan Hanım, beni duyabiliyor musunuz, Lerzan Hanım.



Hikâye