Bizimkileri Namlı'da doyurmadan ilerlemek imkânsız tabi, sahilde bir şeyler yedik oradan İstanbul Modern'e keyifli bir yürüyüş :)



İstanbul'da her gördüğün güzelliği gezmeye kalksan vakit hiçbir şeye yetmez. Şöyle bir fotoğraflarını çekerek ilerliyorum :)








Evet, nihayet içerdeyiz. Sanmayın herkes benim kadar mutlu. Biz resimden ne anlarız, hiç bir mana veremezken bunlara niye geldik ki modunda olanlarımız da yok değil.

Ben de anlamıyorum... Olsun.. Üst kattaki sergi gayet eğlenceliydi. Anlamadığımız şeyleri okurken anladık, ya da anlamadık çok güldük, ya da yok artık dedik, ya da biz de yaparız ki bunu dedik :)







Yaklaş yaklaş.. He canım, senin benim kaşındırıyor diye kesip attığımız şeylerle yaratıcı olanlar neler yapıyor :)


Bu bir hava şehri :)



Üst kattaki kafeteryada çay tatlı ve deniz keyfi yaptıktan sonra alt kata indik. Ki inmeseymişiz de olurdumuş :) Kütüphanenin önündeki bu manzara dışında hoşuma giden hiçbir şey çıkmadı :) Manzara güzeldi de o kitaplara acımadım desem yalan olur..

Resim ve fotoğraflar benim zevkime hitap etmiyordu. Resim deyince içimde mutluluk uyandıranları seviyorum sanırım, ne olduğunu anlayayım ya da anlamayayım fark etmez, baktıkça içim açılsın. Karamsar şeylerden hoşlanmıyorum. Baktıkça kararıp durmamın bir alemi yok di mi :)

Ha ha ha ,resim otoritesi Handan konuştu :)

Neyse..

Dönüşte Kabataş'a yaptığımız yürüyüşte baba oğul bir muhabbet, ana oğul başka bir muhabbetle iki grup halinde ilerledik. Akşam döndüğümüzde yorgun ve fakat keyifliydik :)