Yol boyunca sergi havasına gayet iyi girdik doğrusu :)


Ama tabi orası başkaydı :)







Müzedeki tek sergi duvar resimleri değildi.. Osman Hamdi Bey, Osmanlı zamanındaki yabancı ressamların gözünden İstanbul resimleri ve bir de  kahve molası...


Ama benim en kendimden geçtiğim yer bu eski teraziler, ağırlıklar ve ölçüm aletleri oldu. Burcumdan mı, mühendislikten mi bilmem :) Tabi yine çocuklar tarafından müzelik olarak değerlendirildik. Neyse ki çıkışta kestane aldığımız arabada terazi ve ağırlıklar vardı da, ha ha ha siz de müzelikmişsiniz diyerek intikamımızı aldık :)


Neyse beş katın yorgunluğunun üzerine kafede bir mola iyi geldi.

Ardından yeniden İstiklâl Caddesi'ne geçtik. Amacımız Taksim'e yürümekten öte değildi ama yolumuza çıkan Salt'ın enteresan girişi bizi cezbetti biraz da orada dolaştık. Yani giriş katında, zaten kapanmak üzereydi. Ve biz Robinson Crusoe 389'da kitap seçmeye çalışırken nereyse içerde kilitli kalacakmışız :)



Ah Can'la kar kış demeden buralarda dolaşırken bu iki delikanlı aklımızın ucundan bile geçmiyordu tabii :)


Ve Ayşegül'ün önünde fotoğraf çektirmesek olmazdı. En sevdiğim çocuk kitaplarım :) Kızımız olsaydı ismi Ayşegül olacaktı. Oğlumuz olsaydı diye bir isim düşünmemiştik zaten. Derken erkek olduğunu öğrenince oğluş on günlük olana kadar isim bulamadık. Bir ara kuzenim Aligül koy bari demişti de ne gülmüştük :)

Neyse dizim bir sorun çıkartmadan idare etti. Hava soğuktu ama yağmur yağmadı. Biz de bir gezimizden daha keyifle döndük.

Bu İstanbul'u seviyorum ben arkadaş :)