Eskiden çocukların odada sağa sola yayılmış kıyafetlerini direk kirli sepetine atardım, şimdi kirli değillerse güzelce katlayıp kaldırıyorum.

Eskiden onlar sokaktan gelince kıyafetler hemen yıkanırdı. Şimdi kapının arkasında askıları var, sokak kıyafetleri gelir gelmez oraya asılıyor, ertesi gün çıkacakları zaman oradan alınıp giyiliyor.

Eskiden en kirli olan çamaşıra göre ayarlardım makineyi, şimdi önce kısa program çalışıyor, temizlenmeyenler bir sonraki postayla bir daha yıkanıyor.

Eskiden çıkmayan lekeler hemen çamaşır suyuna ya da yeniden yıkanmaya giderdi, şimdi önce güneşe asıyorum, salça lekesi gibi renkler uçup gidiyor, gitmezse bakılıyor çaresine.

Lekeli, kirli kıyafetleri asla giymem tabi ki, ama bu küçük şeylerle belki benim de dünyaya bir katkım oluyordur diye düşünüyorum.

Sonuçta kendimizi temizlerken dünyayı kirletmekte olduğumuzun biraz farkına varınca insanın eli sürekli makinaya gitmekten kaçınıyor...