Şöyle bir düşününce bayağı konser maceram olduğunu fark ettim. Bir yazı dizisi olur bundan dedim ve der demez de sıcağı sıcağına başladım :

Guns N Roses, 1993...

İlk stat konseriydi. Hepimiz heyecanla bekliyorduk. Biletimi almıştım almasına da babamdan izin almamıştım henüz. 1993'te 23 yaşında olmam babamdan izin almamı kolaylaştırmıyordu tabi. Nitekim bir sene önce bir arkadaşımda gece kalmama bile zar zor izin vermişti. Hatta " Baba, ben de artık 22 yaşındayım!" isyanımı sonraki yıllarda sık sık yüzüme vurup gülmüştü :D

Neyse, keyifli olduğu bir akşam yemeği sonrası, derin bir nefes alarak isteğimi söyledim. Gece statta konser varmış, arkadaşlarla toplu olarak bilet alıyormuşuz diye hiç ara vermeden konserin nasıl da gidilesi bir yer olduğunu anlatmaya çalışırken bir ara fark ettim ki babam "Evet" demiş bile, ben boşuna dil dökmeye devam ediyorum. Ne mutlu olmuştum.

Böylece izin alamazsam siyah çerçeveyle odamın duvarına asmayı düşündüğüm biletle stadın kapısında sabahın köründe kuyruğa girdik. Hatta benim o gün okulda dersim, derste de seminerim var, arada Any ile okula gidip sonradan yine kuyruğa döndük. Golak, Any ve ben akşama kadar orada bekledikten sonra akşam üzeri okuldan çıkan Kürşad da annemin doldurduğu iki kocaman poşetle bize katıldı. Hırkalar, sular, yiyecekler... En son poşeti ters yüz edince içinden düşen üç çift çorabı gördüğümüz an bütün kuyruktakilerin koptuğu andı :D (He canım, o benim işte, hâlâ unutmadınız di mi:)

Koser ilk olduğu için pek anlamamıştık ama gayet zevksiz bir konsermiş. Olsun, yine de çok özeldi :)

(Yarın Metallica:)