çok şanslı bir masaymış güzel anılarınıza ortak olmuş :)

ya Handan sen yazınca, evine gelmişim oturmuşum da elimde bir kahve fincanı ile seni dinliyormuşum gibi hissediyorum. Böyle ağzından çıkanları birer hikaye gibi dinleyip kendime pay çıkarmayı fırsat biliyorum. Benim de bir masam var salonumda. Henüz iki yıllık :) ama aşık olarak almıştım kendisini. fakat böyle bir anlam da yüklememiştim. keşke fotoğraflasaymışım üzerinde olanları. biz de ne bilgisayarlar tamir ettik, ne telefonlar açtık, ne yemekler yedik o masada. :)

28 yılda 3. masa... Aaa.. ben çok müsrifmişim ya!

bayıldım bayıldım tümüneee :)

O masayı çok sevdim :)

Çok amaçlı masa. Evin demirbaşı :)

Ramazan sofrası acıktırdı beni. Ne kadar şanslısınız 😀

Bayıldım bu yazıya. Film izlemiş etkisi yarattı resmen.
Metoş'un 'Ben de çıkayım o zaman'' cümlesi ne harika :)))

O şiirdeki masadan bile masaymış sizinki. Sevgi dolu nice anı barındırıyor üzerinde.
Salon evin kalbidir tabii. Tepe tepe kullanacaksın. Düşünsene, kapısı kapalı dursaydı içindeki eşyaların her biri ruhsuzluk barındıran birer obje olarak kalacaktı...
Sağlam bir ders var bu yazının içinde.
Ellerine sağlık Handan 👏🌹🙋

Bence masa çok şanslı tüm mutlu anlara şahit olmuş kelebeğin ürünleri özellikle ilk ürünleri gerçekten sağlam ve kalitelidir canım dizelerde tam uygun olmuş.

Uğur böceği ve yapraklar çok hoş.
Harbiden masayı detaylı görmek iyi oldu

Bak yine o masada olasim geldi :))

Bizim masa da hep doludur sanki evin en canli esyasi gibi 😊

Masanın dili varmış da konuşmuş gibi, ne güzel bir hikaye :)
Sevgiler

hüzünlendim nedense :/

ne kadar güzel masanın etrafında yaşananlar yaşayanlar.. hele ki o söz, birebir olmasa da her zaman benimde felsefem olmuştur.. eşyalar bizim için varsa bizimle yaşamalılar bir köşede beklememeli.. bu yüzden her aldığım eşyayı kullanırım bende..

En son cümle tüm yazdıklarını be yazamadıklarını özetlemiş işte Handan,hamur-ekmek diyorum sana 😍😁

Handancım, evin çok tanıdık. Çok yakın bir arkadaşım 89'da evlendiğinde aynı yemek odası ve salon takımını almıştı Kelebekten. Yıllarca biz de, özellikle hafta sonları o koltuk ve masada çok oturduk. Sen kaplatmışsın gerçi. Onun bu takımdan yalnızca masası kaldı, diğerleri sizlere ömür:)))
Çenebaz

Evin kalbi bence o masayı tüm sevdiklerine kayıtsız şartsız açan kadın :))
Ben var yaaaa seviyoreeee seniiii ♥

Yani hakikaten ne güzel kaldırmış onca yükü o masa. Şiir de , yaptığınız aktiviteler de çok güzel.
Bizim evin de salonu can damarımızdır. ama bu sene çıkardım masayı salondan mutfağa koydum ki kullanılsın. çünkü salonun bir köşesinde öylece duruyordu.

Ne hoş bir yayın bu Handan. Uzun uzun baktım fotoğraflara, ne tatlı. Ancak son zamanlarda en sevdiğim yayın, yine seninkisi olan, çocukluğumun kokusu var içerikli olandı. Döne dolaşa arıyorum yeniden okumak için bulamadım. Ne ara üzerinden bu kadar yayın yazdın Hızlı Gonzales :)

Bayıldım bu yazıya1

Daha nice güzel anılarınız olsun masa başında...

eviniz o kadar sıcak ve içten ki.... sağlıklı, mutlu, huzurlu daha nice yıllarınız olsun...

Sevgili Handan, ( bu hitab kendime çok yakın bulduğum için)
Bloğumu kurunca ilk olarak masa adlı yazı yazmıştım, bu masa kırk yaşındaydı evimizin çoğu eşyaları gibi...masa sağlamdı ama sandalyeler kırk yılın yükünü fazlaca üzerinde hissetmiş çoğu kırılmıştı ama kırılmaları atma sebebi olamazdı bizim evde...bağlamış, yapıştırmıştık , kırık olanlarda yükü hafif olanlar otururdu, misafirlerde bilirdi nerede oturacaklarını...bizi bilmeyenler " atın yahu şu külüstürü " derlerdi, çok üzülürdük, masa bizim anılarımızın ortağıydı...