23

Şubat 24, 2024

Şarkıların arasında konuşma bölümleri geldiğinde heyecanlandığını fark etti Elisa. Sanki oradan kendisine selâm söyleyecekler, ya da çağıracaklar gibi bir beklentisi var gibiydi. Bir yandan da saçmalama diyordu mantığı ona. Seni unutmamışlarsa bile katı kurallarının dışına çıkmalarının imkânı yok. Zaten hatırladığın beş sene önceki yolun başındaki küçük çocuklardı. Aradan çok zaman geçti. Kim bilir ne kadar değişmişlerdir. Baksana, duruşları bile farklı artık. Bunları diyordu ama bu heyecanlanmasına ve beklemesine engel olamıyordu. O güzel ruhların da değiştiğini kabul etmek demekti beklememek. Onların düşündüğü insanlara dönüşmemiş olduklarını kabul etmek demekti. Buna inandıramıyordu kendisini. 


-Elisa'yı da çağıralım o sırada sahneye.
- Evet evet evet, gayet de güzel söylüyor.
- Ya, şarkıyı yeni yapmış olucaz, nasıl söyleyecek, biz onun karşısına geçip söyleriz.
- Ha, tamam biz söyleriz onu ama sonrasında birlikte de söyleyelim diğer şarkılardan.
- Bak ne kadar şarkımız varsa hepsini ezbere bilip hep hazırlıklı olmak zorundasın, ne zaman sahneye çıkartacağımız belli olmaz.
- Ona göre iyi çalış, hahahaha.
- Sahneye niye çıkıyorum , siz sahnede söyleyeceksiniz ben vip kısmından izleyeceğim. Tabi param yetip de oradan nasıl bilet alırım bilemiyorum .
- Şimdiden başla biriktirmeye.
- Aa biz seni oraya oturttururuz demiyor da para biriktir diyor. Siz o sırada beni tanımazsınız bile, anlaşıldı. Sözler romantik , işlere gelince..

Yeo kahkahalarla sarıldı ona.

-Aman git, seni de ikizim dedim bağrıma bastım, teeee. Annelerinize anlatacağım bunları bir bir. Görsünler oğullarının ne olduğunu.
- Tatlı tatlı hayal kurarken buraya nasıl geldik biz ya.
-Vip bileti vermediğiniz anda tadı kaçtı hayallerin. Ben paramın yettiği en uzak noktadan bi bilet alır, söylediğiniz şarkıları duymaya çalışırım artık.
- Ya salonun her yerinden nefis duyuluyor bir kere.
- Ama harika görünüşlerimizi kaçıracağından korkuyor olabilirsin.
-Hee heee. Git de üzerini değiştir , yemek menüsü kıyafetinde oluşmuş. Çok çekicisin.
-Yine mi ? Diye önüne baktı Eol. Nasıl yaaa.

Ne çok hayaller kurmuşlardı yapamayacaklarını bile bile. Kimse oyun bozanlık yapıp bunu dillendirmemişti. İşte yıllar sonra buradaydı ve heyecanlanıyordu manasızca.

.......

Hava durumunu dinlerken aklına üç kış önce  yaşadıkları geldi genç kadının, sular donmuş, elektrik kesilmiş, yollar kapandığından evde tek başına üç gün mahsur kalmıştı.  Yine öyle olacak gibi görünüyordu. Etrafındakilerin garip bakışları altında bir sürü damacana su, tüp, yiyecek sipariş etti. Tüple çalışan ısıtıcılardan aldı. Hatta komik bir kurnalı damacana bile geldi eve. Onu gören herkes kahkahalarla görünce görürsünüz siz , yalvaracaksınız bana onun için diye söylenirken, umarım kullanırız yoksa bu harcamalar benim cebimden çıkmak zorunda kalacak diye geçirmedi değil. Buraya gelip çalışmaya başladığından beri hayatında ilk defa parası oluyordu. İş bittiği zaman sığınma evine dönmeyip kendisine bir daire tutma hayalindeydi.

Ve kar başladı...

Akşama kadar evdeki programlarının yoğunluğundan kimse bir şey fark etmedi ama Elisa'nın gözü dışarıdaydı. Yollar karla iyice kapanmaya başlayınca ekibe bu akşam erken gitmeleri gerektiğini söylemeye karar verdi. Akşamları evde üç kişi kalıyordu grup dışında , diğerleri gidiyorlardı. O üç kişi de güvenlikten sorumluydular daha çok. 

- Gece ekibi gelmeden biz yola çıkmayalım .
- Onlar geldikten sonra çok geç olabilir, burası her yere uzakta, yolda kalsanız ne ileri ne geri gidemezsiniz.
- O zaman gelemeyebilirler de .
- Biz kapalı yerde güvendeyiz, ama çok kalabalık olursak hepimize yer bulamayız, yollar kapanırsa evdeki şeyler kalabalığa da yetmez. Siz bilirsiniz tabi. 
- Yok biz duralım 

Diğer bölümler için tıkla.

Benzer yazılarım

2 Yorum yap