Metehan arkadaşıyla dağda kamp hayalleri kuruyor. Ve fakat aylardır evden dışarı burnunu çıkartmadığından forma girmesi gerekiyor. Evde spor yapıyoruz ama yürüme kaslarımız zayıflamış :)


Ben zaten ne zamandır sabah erken kalkıp da yürüsem modundaydım da bir türlü beceremiyordum.


Hadi oğlum, birlikte yürüyelim dedim. Sırtında çantayla yürüyeceğinden ona da hazırlık olsun diye çantayı su ve çay termosları ile dolduruyoruz  :D Ki bizi güdüleyen tek şey deniz kıyısında çay içmek :D


Üsküdar'a gelmek için tam olarak sayarsam toplamda dört kilometre yokuş çık, yokuş in, yokuş çık, kısa bir düzlük -100 m kadar -derken yine uzuuun bir yokuş in şeklinde yüründüğünden buraya hiç yürüyerek gelmemişim. Hele dönüşte o uzuun bir yokuşu çıkıyorsun :D Ama dağ tırmanışı için çalışınca hadi bu hatta yürüyelim dedik.

Tek sorun sahilinde sakin bir yer bulması. Banklar var ama herkes önünden yürüyor. Bu oturduğumuz alan normalde kafelere ait. Minderler falan var.  Baktım herşey toplanmış. Hadi oğlum dedim, baban olsa hayatta bankta oturmaz bizi buraya sürüklerdi. Ola ki büfeden birileri gelirse veririz iki çay parası. Neyse gelen giden olmadı. Biz de kalabalığı ardımızda bırakıp denize sıfır Kız Kulesi ve martı keyfi yaptık.

Öyle güzel dinlenmişiz ki, dönüş yolu düşündüğümüzden de kolay geçti.

Ki gece üçte hâlâ uyku tutmamıştı, sabah da beş buçukta kalkmıştım :)

İstanbul'da sakin bir alan bulmak zor. O yüzden ne kadar erken o kadar iyi. Altı buçukta bile etraf doluyor.

Handan'ın çayını çorbasını yanında taşıyıp kalabalıklardan uzakta durmaya çalıştığı normalleşme adımları ancak bu kadar anacım.

İyi ki kafa dengi bir oğlum var da yapabiliyorum şu işi.

Ola ki forma girersem, soranlara valla keyif uğruna forma girdim demek durumda kalacağım kimse anlamayacak :D

Not: Bu fotoğraflarda şarkı yok, dün bi saat uğraşmıştım, ne gelen var ne giden, ben kendi kendime dinlerim şarkılarımı. Zaten yazıyı da kendime yazıyorum :)