Dün sabahın dördünde kalkıp kat kat giyindiğimiz halde uçağa binene kadar geçen iki dakikada burnumuzu donduran bir soğukta üşüdük, uzun bekleyişler sonunda nihayet saat üç gibi İstanbul'a vardığımızda buharlaşıyorduk sıcaktan:-)

İki saatte gittiğimiz yerden on iki saatte dönmeyi başarsak da buradayız anacım:-)

Benim parmağım, Bilgiç'in kolu sakatlandığından ilk olarak hastane ziyaretiyle açtık eve dönüşümüzü, neyse önemli bir şey yokmuş:-)

Evimi özlemişim.

Kendime geleyim size Erzurum turu yaptıracağım , şimdi yılın başka zamanlarında hiç kullanmadığım kaslarımın isyanları izin verirse çantaları boşaltacağım:-)

Hepinize günaydın.

Yorumları açtım, blog havalansın, cereyan yapalım biraz , günaydınları alayım:-) Pazar sabahı benim kadar erken kalkan kim varsa artık:-)