Öyle enerjisiz kalktım ki yine. Takas günleri vardı bugün, kitap, kıyafet götürürm diye düşünüyordum. Ama kendimi hiçbir yere sürükleyesim gelmedi.

Sabah yürüyüş, kahvaltı, mutfak toparlama ve süpürmek işlerinin sonrasında tamam dedim. Artık bir şey yapmayacağım. Zaten altı buçukta hortlamışım çok lazımmış gibi. Gidip uzandım biraz. Kırk dakika falan uyudum mu bilmiyorum. Ardından bir saat yatakta öyle boş boş yattım. Tavanı seyredip içeriden gelen Bilgehan ile arkadaşının seslerini dinledim. Kitap elime aldım bıraktım. Deftere uzandım elimi geri çektim. Karnım ağrımasa daha ne kadar dururdum orada bilmiyorum. Can yüzün bembeyaz dedi. İçimden tüm enerjim çekilmiş , patates çuvalı gibi durmak istiyorum dedim. Can ilaç alalı bir haftayı geçtiği için artık gıpraşmaya başladı, bir şey yapmalıyız modunda gidecek yer arıyoruz. Ama bende ters tepiyor bu yapmalıyız, gitmeliyiz, görmeliyiz hissi. Ya da gerçekten hastayım, bilmiyorum. 

Pan diye patlamadan geçireydim şu günü iyiydi. Allahım neyse ki bir şey yapmak zorunda değilim...