Dün bütün günü mutfakta geçirdim sanırım. Pazardan aldıklarımı çürütmemeye çok kararlıydım bu sefer:D

İstridye mantarı kavurdum, pazı kavurdum, ton balıklı kereviz yaptım, patlıcanı fırınladım, mercimek ekmeği pişirdim, kıyma kavurdum, makarna pişirdim, pazardan aldığım balıkları yıkadım, kahvaltı, akşam yemeği derken saat ondu mutfaktan çıktığımda. Bulaşık yıkayıp durmaktan ellerim kurumuştu artık.

Bu akşam Kürşadlarla annem gelecek, balık yiyeceğiz. Bu sene lüfer bol. Gerçi önce çinekop boyunda sarıkanat satıyorlardı, dün aldıklarımın da adı lüfer kendisi sarıkanat ama olsun. En sevdiğim balıktır kendisi.

Bugün annemin doktor kontrolü var. Saat üçte olmayaydı iyiydi. O saate kadar beklemesi sıkıcı. Bize çağırırım da birlikte geçiririz günü artık. 

Can'da bir değişiklik yok. Bekliyoruz. 

Neyi bekliyoruz derseniz bir klinik çalışmaya katıldı. Zira tümörün tipine uyan bir akıllı ilaç çıktı yapılan gen testlerinde ve fakat bu ilacın heniz ilk tedavi olarak onayı verilmemiş. Diğer tedavilere cevap vermezse kullanılabiliyormuş. (Şu size bir cümlede anlattığım şeyi biz öğrenebilmek için kaç doktorun ağzından cımbızla çeker gibi bilgi aldığımızı anlatamam, bir hafta , yedi doktor, bir sürü soru cevap, yanlış cevap, başka cevap sonunda ulaşabildik doğru bilgiye) Gittiğimiz doktorlardan birisi bu ilaçla ilgili yapılan klinik deney olduğunu söyledi. %50 şansla yeni ilacı alma ihtimalimiz var , ya da şu an uygulacak olan tedaviyi alacağız. Kapalı çalışma değilmiş, hangi yüzdede olduğumuzu bileceğiz. Şu an uygulanacak ilacı da orada almanın faydası o ilacın normalde sgk kapsamında olmaması. E iyi dedik, kaybedeceğimiz bir şey yokmuş. Tek olumsuz tarafı mahalledeki hastaneye gidip o ilacı alırken benim de yanında durabilmeme karşılık , Göztepe Şehir Hastanesi'ne gitmek zorunda olmamız ve ilacı alırken yanında duramamam, zira kocaman tek bir yerde herkes birlikte alıyor kemoterapi orada.

Bütün testleri Amerika'ya gönderip tekrar yapılıp onay almamız gerekiyor, on beş gün bekleyeceğiz dediler. Sizin sağlığınız yerinde, beklemekten zarar gelmez. On beş gün geçeli dört gün oldu. Hâlâ ses yok. Bu arada bütün yaz boyunca öksürüğüm geçti, bak hiçbir şey yok diyen Can hasta psikolojisine girdiğinden kötüleşiyor bu , göğsüm ağrıyor, uyuyamıyorum modunda . Psikoloji çok beter bişey gerçekten de. 

Benim hesaplarıma göre pazartesi salı ilacı alacaktık, haftaya kadar etkilerini görecektik, haftaya da Bangkok'a gidecektik maaile. Şu an o iş yatmış gözüküyor. 

B planı olarak kendime Paris'ten de bilet aldım, hahahah :D Adamı konser diyerek darlıyorum. O da konsere tutunduğumun farkında, bir şekilde kendimiz salmamaya çalışıyoruz .

Bir gün parka gittik , bir gün kahvaltıya sürükledim, bugün akşam cümbür cemaat olacağız. O kendini izlediği dizileri tekrar izlemeye verdi. 

Metehan'ın odasına nihayet gardrop yaptırıyoruz. Çok şükür belediyeden az hasarlı çıkmış bizim site. Şimdilik kentsel dönüşümden kurtulduk. Sırf çıkmak zorunda kalırsak diye gardrop yaptırmamıştık şimdiye kadar. Oğlanın da öyle çok kıyafeti var ki, hiçbir yere sığmıyor. Allah sizi inandırsın ,ütüleyip yerleştir diye verdiğim kıyafetler gündüz yatağının üzerinde gece sandalyesinde. İçim şişiyor. 

Bilgehan da bilgisayar yeniledi. Odası kablo, kutu, çöp, kıyafet, ilaç dolu mağara gibi.

Bu çocuklar küçükken her sabah yataklarını yapar , okuldan geldiklerinde okul kıyafetlerini kapının ardındaki askıya asarlardı falan. Boşuna debelenmişim öğreteceğim diye. 

Demişim orada kalmış dün. 

Annemi kontrole götürdük. Akşam birlikte yemeğimizi yedik :)

Bugün akşama kadar tembellik yapmayı planlıyorum. Tabi önce sabah yıkadığım bulaşıkları kaldırıp , kahvaltı hazırlamam gerek.