Neyse, geçen hafta oturup filmlere göz atmayı başardım. Bir taraftan da ramazanda filme benimle gidip yemek falan yemeden geri dönmeyi kim ister ki modundaydım. Yine de filmlere baktım. Ama internetten almaya alışkın olmadığımdan evelsi güne kadar bekledi bilet alma işi. Bilet almazsam kapıdan da bulurum ve fakat deneyimlerim bana biletim yoksa kılımı kıpırdatıp da gitmediğimi gösterdiğinden olay kapıdan bilet almak değil gidip gitmemeye bağlanıyor.  Sonunda dur bakayım biletlere dedim (Anam ne kadar pahalanmış, hafta içi sabah seansı 50 lira, haftasonu 90 , vıyyy) , passo dan satılıyordu, çok kullanışlı menü yapmışlar, festival broşürü açılıyor, haftalık sinemalar seanslar filmlerin konuları, filmeri seçip seçip en sonunda ödemeye geçiyorsunuz. Bilet bulamadığım filmlerin yerine hemen yenilerini koyabildim.

Sanırım altı filme bilet aldım. Hepsinden ikişer tane :D

Bilin bakalım ne oldu, bugün oruçtan izne ayrıldım :D Yani bu kadar denk düşer. 

Sabah erkenden Can'ı çekiştirip Kadıköy'e sürükledim. Filmimizi izledik, yemeğimizi yedik, döndük. Öyle evci olduk ki karı koca, dışarıda vakit geçirmeyi özlemişiz. Altı yıl , çoğunlukla ayrı şehirlerde yaşarken flört ettiğimiz için, o sıralar tüm hayalimiz evimiz olsun, televizyon karşısında tembellik yapalımdı. 

Bakınız şu an :)  O kulaklıkla manyak dizilerinden birini izliyor, ben kulağımda kulaklıkla müzik dinleyip telefonda vakit geçiriyorum :D Tamam çok güzel de arada çıksak fena olmıycak. Bugün çok keyifli oldu. Onunla ilk tanıştığımız sokaktan geçerken gülümsedik. Ona söylediğim ilk söz "bir dakika " olmuştu. Sonra da bırakıp fotoğrafçıya verdiğim filmleri almaya gitmiştim. Beklemeseydi kardeşim dükkanın önünde, manyak olduğum belli işte :D

Ay film festivalinden nereye geldim ben yaaa;) 

Dünyanın Kralları , Kolombiya'da geçiyor. Kimi kimsesi olmayan beş sokak çocuğunun hayatta kalma , varlıklarını ispatlama, haklarını elde etmeye çalışmaları savaşlarını anlatıyor. Görüp başımızı çevirdiğimiz, yanımızda olmalarını istemediğimiz gençler bunlar. Sokak lâmbalarını kırıp arabaları çiziyorlar, çalıyor, bali çekiyorlar. Bir taraftan da öyle acınası haldeler ki... İnsan yüreği burkuluyor. 

Dünyanın değişik köşelerinden filmleri izlemeyi seviyorum. Seyahat etsem göremeyeceğim köşelerini görüp hayatlarını izleyebilmek adına harika.  

İşte ilk film böyleydi. Merak edenler için festival açıklaması şurada .

Bakalım yarın sabah gideceğim nasıl bir film çıkacak.