Çayımla balkondayım.

Kucağımda kitabım.

Çok okuyabildiğimi söyleyemem. İki sayfa okuyup sonra kapatıyorum ,canım yazı yazmak istiyor.

İclal Aydın'ın Yaz Bitmesin kitabı yaz başından beri bitmedi. Öyle güzel anlatmış ki ,her yazısına başka özendim. Yazsam birşeyler dedim. Yazamadım.

Can uçuştan döndü yatmaya gitti. Oğluşlar uyuyorlar. Sabahın bu sakin saatlerini kaçırmamak adına kalkıyorum. Kendimle başbaşa kalacak vaktim olmazsa hasta gibi hissediyorum çünkü.

Herkes kendi işinde, tepeme çıkan da yok ama yine de böyle.

İkisinin küçük , evin beş oda bir salon olup benim çılgınca koşturduğum günleri düşünüyorum. Öğlenleri uyuduklarında hemen gidip uyumaya çalışırdım. Ev işlerine hiç bakmazdım. Çünkü ben anne olmak için işten ayrılmıştım ev temiz dursun diye değil. Ve eğer uykumu alamazsam tam bir canavara dönüşüyordum. 

Onca koşturmada hiç şimdiki kadar yorulmuyordum ama. Ne tuhaf. İnsana değişmiyormuş gibi geliyor ama her gün enerjisi azalıyor.

Belki genelleme yapmamalıyım, bana öyle oluyor.

Günlerdir kendimi tatil planlarına verdim. Hayır o kadar çok verdim ki gittiğimde her şey sıradan gelecek bir şey değil :D  Bizimkiler hiç umursamıyor, nasılsa anne ayarlayacak her şeyi.

Bilgehan akşama kadar yatıp sabaha kadar oturuyor. Hiç hareket etmeyip sürekli yemekten iki haftada iyice hantallaştı. Umarım iki gündür şarkı söylemeye çalışırken nefes nefese kalmasından anlamıştır durumun vehametini. Allah sizi inandırsın iki gündür şarkı söylemesine mutlu oldum spor yapıyor diye. Söylerken ayakta salınım yapıyor da :D

Haftasonu sınavvv var. Metos olsa da bitse modunda. Ben çok heyecanlıyım. Çok tuhaf. Aman bu sene kesin kazansın falan modunda da değilim, kazanmazsa seneye de girer. Bişey olmaz. Ama bu heyecanlanmamı engellemiyor. Hayırlısı olsun.

Şimdi benim İstanbul'da yapacak bir sürü şey bulmam lâzım ki bizimkiler bilgisayar sandalyeleriyle bütünleşmesinler.

Yanarım yanarım neye yanarım biliyor musun bilog. Canım çıktıydı senelerce bilgisayarı iki saatten çok oynatma, eşyalarını kendilerine toplat, yataklarını yaptır, kıyafetlerini astır diye uğraşırken . Hiçbir moka yaramamış, ergenleşince başkalaşım geçirdiler.

Çok şükür ki benimle vakit geçirmeyi seviyorlar.

Ayyyy. Hayatımdaki hiçbir şeyle ilgili yakınamıyorum. Hemen sahip olduklarıma nankörlükmüş gibi gelip susuyorum. Ama böyle de olmaz ki. Benim gibiler yüzünden ilerleme olmuyor işte. Kınıyorum kendimi.

Eveet bi ton şey söyledim ama yine yazı yazamadım..

Çekilebilirim Sebastiyan.

Şu kitabı bitireyim artık.