Geriye Kalan

Mart 16, 2018

Makbule Hanım'ın kitabını uzun zamandır ara ara okumaktaydım. Ara ara diyorum zira yazıları o kadar derin ki her birini tek tek, hakkını vererek okumak istedim.


Dün baştan sona kadar tekrar okudum. En son bölümlerinde anlattığı alzheimer anılarını kendim de anneannemde yaşadığım için hepsi çok tanıdıktı.


Sürekli bir yere gitmek hissi, geceleri uykuya dalması için ninniler söylemem, evine götürdüğümüzde orayı tanımaması, huzursuzluğu, çocukluğu. Anneannem vefat ettiğinde üzülmüştüm elbet ama onun çok öncesinde kaybetmiştik biz onu. Öldüğünde aramızdan ayrılan kişi küçük çocuğumuzdu sanki.

Bütün o duyguları öyle güzel ifade etmiş ki Makbule Hanım, hepsini yeniden yaşadım ben de.

Ama kitaba sadece alzheimer üzerine demek haksızlık olur. İçinde hayat üzerine, insanlar, gençler, yaşlılar, çocuklar  üzerine, eğitim üzerine bir çok yazı var ki. Hepsi de dolu dolu.

"Toplum olarak sevgiye , güzel duygulara, güzel, yumuşak sözlere nasıl da ihtiyacımız var. Hayatın karmaşası içinde sakinlik ve dinginlik arıyor insanoğlu. Hayatı anlamlandırmak, kolaylaştırmak, mutluluğa yol açmak istiyor. Kavgasız bir hayat için çabalamaya değmez mi ?"

"Eşyanın eskimesinden korkar insan... Oysa giden yılların ardından kendi de eskimektedir. Aslında eskiye kıyamazken ne çok şeye kıyar insanoğlu. Daha güzel yaşamak varken kendini güzelliklerden mahrum eder ; sevgiyi yozlaştırır, dostlukları köreltir, zamanı hor kullanır. Hayatı kolaylaştırmak, hayatı güzelleştirmek , insana değer vermek ; yaşamın da bir akıl süzgecinden geçirilmesini zorunlu kılıyor.  Ne yararlı, ne yararsız, ne kullanılabilir, ne kulanılamaz, ne değerli, ne değersiz ? "

"Eğer İNSAN iseniz; çaresizlik içinde bunalan , sürekli sorunlardan yakınan, sonuca ulaşmak için hiç çaba harcamayan,  kendinden başkasını düşünmeyenlerden misiniz , yoksa yaşamı ciddiye alan , onu "yaşanabilir" kılmak için uğraş veren,  çözüm üreten, sorunları gidermek için mücadele eden, gerektiğinde beklemesini bilenlerden misiniz? "

Bütün kitabı buraya alıntılama isteğimi güçlükle bastırıp burada bitiriyorum yazımı :).

Kitabını bana gönderen Makbule Hanım 'a , bu inceliği için tekrar teşekkür ederken, sevgili babası   Dehri Gültekin ve annesi Müzeyyen Gültekin'i de buradan rahmetle anıyorum. Huzur içinde yatsınlar.

Ah, bir de sevgili kardeşi Rasime Hanım'ı hatırladım, o da huzur içinde yatsın. (Eğer okumadıysanız hikâyesi bloğunda var. Bakınız)

Son söz yine kitaptan olsun.

" Yaşarken de her şey iç içe değil midir , doğum, ölüm, kahkaha, gözyaşı , sağlık, hastalık. İnsan olmanın gereği değil midir her biri ?"

Benzer yazılarım

22 Yorum yap

  1. Harika bir yazı olmuş Handan kardeş. Bugün blogda ne okuduysam çok lezzet aldım. İyi ki varsınız blogcanlarrr :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Yıldız. Blog dünyası çok güzel:)

      Sil
  2. Alzheimer çok kötü bir hastalık, hastanın kendisine de, yakınlarına da, çok yıpratıyor:( bir de Handan ne kadar yaygın, mesela benim kediyi götürdüğüm ama köpek yakalar diye geri veren arkadaşımın babası da Alzheimer. Çok sık rastlıyorum. Yediğimiz, içtiğimizle mi alakalı bilemiyorum. :( Kitabı okumadım, Makbule hanımın babası, annesine Allah rahmet etsin, kendisine de sabırlar versin. :( Emeğine sağlık:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok kötü bir hastalık Müjde. Sadece her şeyi unutmuş olmuyor hastalar, huzursuz ve kayıp oluyorlar, o hallerine üzülüyor insan. Daha çok genetik bir hastalıkmış. Bir de yaşlılıkla çıkan demans hastalığı var ama bu ne yazık ki genetik.

      Teşekkür ederim canım.

      Sil
    2. Benim annemde de vardı:( hep annem, abim, niye beni arayıp sormuyorlar derdi:( çoktan öldüklerini unutmuştu:( ama çocuklarını hatırlıyordu o kadar ilerlememişti:( genetikse o gün gelmeden beni uyutsunlar; bunu ciddi ciddi düşünüyorum....
      Rica ederim....:)

      Sil
  3. Sevgili Handan, bu akşam kitabımın tanıtımıyla karşılaşmam sürpriz oldu benim için. Ama ben sürprizleri severim. Hayat da bir sürprizler bütünü değil midir? Kitabı küçük bir anı olarak İstanbul'a göndermiştim. Biraz geç elinize ulaşmıştı.
    Ne güzel tanıtmışsın; yalın, sade bir anlatımla, içtenlikle... Kitap aslında uzun bir zamanda yazıldı. Eski-yeni yazılarım, şiirlerim, öykülerim.Bir anlamda hayata dair bir kitap. Geliri Mersin Alzheimer Derneğine bırakıldı. Halen orada satılıyor.Hayatım boyunca yazmaktan, okumaktan zevk aldım. Kitaptaki yazılar da bir kadın olarak, bir anne olarak, bir eğitimci olarak yılların deneyimiyle yazıldı sevgili Handan. Birçok yazımı yeniden okuyunca bugün de olsa böyle yazardım diyorum. güncelliklerinin sürmesi beni mutlu ediyor.
    Uğraşına, bu güzel tanıtımına çok teşekkür ederim. Uçun kuşlar bloğuma eskisi kadar sık uğrayamasam da o benim ilk göz ağrım. Kuşlar uçmaya devam etmeli.
    Yürekten sevgilerle...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kitap aramızda uzun bir geziye çıkmıştı Makbule Hanım , benim kitabım olacağı belliymiş işte, gezmeyi seviyor :)

      Daima güzel sürprizlerle karşılaştırsın hayat :)

      Kuşlar hep uçmaya devam etsinler, biz de doya doya yaşayalım ve yazalım.

      Sevgilerimle.

      Sil
    2. Tekrar bir küçük ziyarete geldim Handan. Sayfanda yorumlarıyla katkıda bulunan, iyi dileklerini ileten değerli arkadaşlara teşekkür etmek istedim.
      Mersin Alzheimer Derneği'nde sekreter Ayşegül Şimşek Hanım'a ulaşılabilir.Telefonu:
      0538 516 69 99
      Kardeşimin adı İnstagram yayınında yanlış çıkmış Handan . Rasime Barış. Resime olarak yazılmış.

      Annem 1o yıl Alzheimer'la mücadele etti. Ben Alzheimer Derneğinde hala fahri olarak çalışıyorum. İsteyen arkadaşlar bana blogdan ulaşabilirler. www.ucunkuslar.blogspot.com
      Hassasiyetine teşekkür ediyor, sevgilerimi iletiyorum.

      Sil
  4. Çok merak ettim Handan.. Çok güzel anlatmışsın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel kitap olunca güzel anlatılıyor Sev :)

      Sil
  5. Ne kadar güzel tanıtmışsınız. Yazarının da kalemine sağlık. Sizin de emeğinize sağlık.:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Ebemkuşağı, Makbule Hanım'ın bloğu da çok güzel, tavsiye ederim.

      Sil
  6. Biog yazarlarının, yazarlık maceralarında yanında olmak lazım. Kitabı nereden temin edebiliriz bir bakayım.
    Makbulu Hanım ı tebrik ediyorum. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kitap Mersin Alzheimer Derneği'nde satılıyormuş Tülin. Benden de sevgiler canım.

      Sil
  7. Aci Aa olsa hayatta her seyi yasiyoruz

    YanıtlaSil
  8. ayy büssürü yerde ağlamıştım yaa.

    YanıtlaSil
  9. Aynı duygu ve durumları babamda 5 yıl yaşadık.En çok annem yıprandı o süreçde,canım anacım şu an demasla başı dertde,içim çok acıdı yeniden...!
    Bir yerlerde okumuştum bu hastalık için."İnsan beyninin,bedenine yaptığı en büyük ihaneti"diye
    Makbule hanımı yakından takip ediyorum.Ne iyi etmişsin kitabının tanıtımını yapmakla,bence artık bizim kuşağın bir baş ucu kitabı olacak şekilde saklanmalı.
    Emeğine sağlık....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah elden ayaktan düşürmeden aklımız başımızda yaşlanmak nasip etsin Merih, zor işler bunlar.

      Sil
  10. Cok güzel bir paylaşım olmuş. Kitabı bende okuyacağım. Ön okuma yapmış gibi oldum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. :)

      Derin konular üzerine düşündüren güzel bir kitap olmuş Zülâl.

      Sil