Dün ütü yapmıştım ama Can'ın yedi gömleği beni bekliyor, ütü masası ve ütüyle birlikte.

Pazara gitmeliyim.

Bilgiç'in servisi gelecek,  bakalım sabahları kaçta yola çıkacak bizim oğlan.  Bir yastık vermeli yanına :)

Metos ayarlayamadı daha servisini. Yarın minibüsle gidecek artık, kendi beceriksizliği.

Biliyor musunuz, güya çocuklarına sorumluluklarını öğreten bir anne olmaya çalıştım. Oyuncaklarını toplattım, yataklarını kendileri yaptılar, okul kıyafetleri eve geldiklerinde yerine asıldı falan.  Kapının önünde ayakkabı,  yerde aburcubur ambalajı,  alakasız bir yerde eşyalarını gördüğümde ben kaldırmadım, özellikle söyledim ki kendileri yapsınlar, öğrensinler kendi işleri olduğunu. Peki ne oldu dersiniz. Anne demeden yapmaya gerek yok.

Oğlum yere düşmüş kâğıdı neden almıyorsun?
Sen al demedin ki!
????

Daha da trajikomik bir hatıra.

Sabah uyuyakalmışım, koşarak çocukları kaldırdım. Haydi geç kalacaksınız çabuk olun. ( Sizinkileri bilmem ama benimkilere çabuk olun dediğim zaman far görmüş tavşana dönüyorlar,bi gram hızlanma olmuyor aksine iyice yavaşlıyoruz)

Okula gidiyor muyuz?
Hadi yetişebiliriz, kalkın.
Yaaa, ben uyanmıştım aslında.
E o zaman niye kalkıp bemi uyandırmadın oğlum?
Sen uyandırmayınca gitmiyoruz sandım.
!!!

Allahım, anne hiç hata yapmaz fikrini aşılamışım çocuklara.

Ben bir yerde yanlış yaptım amaaaa...

Dövme, tehdit etme,  ceza verme, ödül verme, övme kendini kısılmış hissetmesin,  bıttırı bıttırı.

Ne yapacağız kardeşim biz bu çocuklara!

Heh işte güya herşeyi doğru yapmaya çalıştım, hizmetçi anne modunda olmadım gelgelelim komutan anne olduk bu sefer de. Nerde o herşeyi anlattığında mantıklı bir şekilde ortaya koyduğunda anlayan mantıklı çocuklar anacım.

Ay nerden nereye, ben kendime iş listesi yaparken bambaşka konulara geçmişim.

Neyse çayım da bitti,  pazara gidiyorum şimdi.

Günaydın :)