Bangır bangır müzik dinleyip bir yandan da konuşmaya çalışarak geçti yol :)

Geçenlerde Aynur okulla müzeye gittiklerinde nasıl gezdiklerini anlatmıştı, çok hoşuma gitmişti. Her çocuğa girdiklerinde oradaki bir şeyi yanlarına alsalar ne olurdu diye soruyorlarmış. Çıkarken iki öğretmen kapının yanında durup alarm gibi ses çıkartıyorlar, çocuklara içerde aldıkları şeyi bırakmalarını söylüyorlarmış.

Ben de buna benzer bir şey uygulamak istedim. Yolda giderken etrafı izlemeyi çok severim. Çok da eğitici olduğunu düşünüyorum. Ama çocukların ilgisi sürekli çekilemiyor tabi. Yine de bir iki şey olsun aklımızda kalsın diyerek içinden geçtiğimiz her ilde veya ilçede herkese bir şey seçmesini söyledim.

Kimisinde bir şey bulamayıp reklam tabelalarını seçip gülsek de dönüş yolunda sorduğumda en azından içinden geçtiğimiz yerlerin isimleri ve bazı özellikleri aklımızdaydı :)

Çocuklar büyüse ve arabada kulaklıklarını takıp kendi kendilerine oyalansalar da bu anların bizi yakınlaştırmak için çok önemli olduğunu düşünüyorum :)


Yolda, şimdiye kadar hiç düşünmediğim bir şeyi fark ettim. İnönü ilçesinin isminin inlerden geldiğini :)

Önce "Aaa, burada mağaralar varmış" dedik. Sonra tabelayı gördüğümüzde mağara yerine in sözcüğünü koyunca taşlar oturdu :) İnternetten araştırayım dedim ama bir şey bulamadım :)


Bulut manzaralı yolları çekmekten ne zaman sıkılacağım hiç bilmiyorum :)



Uzun ve keyifli bir yolun ardından akşama Antalya'daydık. Burada Can'ın ablasına gittik.

Çocukların bayıldığı bir sürprizle karşılaştık :)



Eh uzun günün ardından yatmalı, yarın daha yapacağımız çoook şey var:)