- 140 beden tişört geldi mi?
-Şu anda yok yarın gelecek.

....

- 140 beden tişört?
-Yok geldi bitti.

....

-140 beden?
-Geliyor bitiyor. Çocuklarınıza söyleyin teneffüste uğrayıp baksınlar.

...

-Oğlum aldın mı kıyafetini?
-Gelmemiş anne.

...

-Hâlâ tişört yok mu?
-Geldi ama yakası defoluydu geri gönderdik.
-Aaaa, ama kaç gündür perişan ettiniz insanı.
-Ne yapsaydım, yok işte.

(Ben ne yapacağımı biliyorum ama neyse, ya sabır)

Sevgili okulumuzun son anda yazlık kıyafete karar verip, 2 liralık değeri olmayan uyduruk, bir yıkamada rengi solan tişörtü 10 liraya satmasına mı kızsam, o tişörtün renginin sarı olarak seçilip daha bir giymede kirleniyor olmasına mı kızsam, sanki okulun mevcudu belli değilmiş gibi kaç tane alacaklarını bilmediklerinden 10 gündür okulun içindeki bir küçük odanın başında gidip gelmemize mi kızsam.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA.....

Yoksa, bu hafta nedense birincı sınıfların son ders yapmaması sebebiyle servis saati uymadığından her gün okul kapısında bekleşmemize mi kızsam, hayır aynı insanların geçen hafta bir saat için bile muhakkak geleceksiniz ben derslere başladım diyerek bizi bir saatlik ders için 4 saat yollara koşmasına mı kızsam.

Bugün saat onbirde olan toplantıya katılmak için saat onda evden çıkmam gerekmesi de cabası. Üstelik veli toplantılarından nefret ederim. Beş dakikada bitecek konular yılan gibi uzatılır da uzatılır saatlerce sürer. Velilerle birebir görüşme olsun öğrencilerin durumu için, geri kalanını da birileri yapsın işte, nasıl olsa toplantılarda karar birliğine varıldığını ben hiç görmedim.

İşte böyle. Bak yazarken yine sıkıntı bastı. Hadi ben gidip defter kaplayayım biraz...