Kendimi Kadıköy'e Attım

Sabah annemin evlilik yıl dönümü diyerek kahvaltıya çıktık.

O kadar çok yemişim ki eve dönerken kedinlikle oturmamam gerektiğine karar verdim. Can'ı ikna edemedim benimle gelmeye. Ancak akşama çıkarım belki diyor. Midem şişmiş, akşama kadar ne yapacağım o halimle. Siz naparsanız yapın deyip kendimi yola attım.

Kadıköy'e yürüdüm. Almak istediğim birşeyler vardı. Arkadaşlarıma hediye ayarlamak istiyordum. Hafta sonu Allah izin verirse Urla'daki arkadaşımızın evinde buluşacak bizim üniversite ekibi. Birimizin doğum gününe çok yakın olumca aklıma geldi. Aksi gibi gitmeyi düşündüğüm antikacım tam bu hafta taşınıyormuş. Kadıköy'dekilere bakayım bari dedim. Pek fazla seçenek göremesem de buldum neyse birşeyler. 

Oradan dönerken bir yerde de masa ğzerine serilen şeffaf plastik örtülerden buldum. Mutfak masamın üzerine kesip koyacağım. Altına da beyaz bohçalarımdan sererim diye düşünüyorum. 

Şu anda sahilde Balon Kafe'deyim.  Geçen sene buluştuğumuzdan beri gelmemiştim buraya. Hepinizin kulaklarını çınlattım. Mis gibi esiyor. Şehir Hatları Vapurları'nı izlemeye doyamıyorum. Can'a nispet yapayım dedim ama yatmış yeniden :D

Kalçamdaki kist yine beni zorlamasa dönüşte de yürüyecektim ama sanırım metroya binsem iyi olacak. En az on beş kilo vermem lâzım şu ağrılarımın azalması için ama olmuyor. 

Şimdi garson hesabı getirdi. Bana kasadan ödeyeceksiniz demişti. Nasıl gözümde büyüdüydü oraya gitmek. Hahah üç kilometre yürüdüm on metre gitmediğim için mutlu oldum şu an :D

Artık kalkayım yavaştan. Şurada şöyle daha saatlerce durabilirim aslında:)

Sonradan eklenen not : 

Metro bana kazık attı :D