Paris

Konser günü sabahı ..

Metehan'ın arkadaşı ile buluşup sohbet ettik. Hatırlarsınız belki yılbaşı gecesi bizdeydi. :) Liseden arkadaşı. Birlikte üç arkadaş interrail ile gezmeye çıkmışlardı. Çocuklarımın arkadaşlarını çok seviyorum :)

Otele dönüp konser için hazırlandım. Bu sefer kendime kıyafet ayarlamıştım. Gerçi kızlarla gideceğiz diye ayarlamıştım kıyafeti, tek başıma kaldığım için pek manası kalmadı. Neyse otelde sabah deneyip instagram için dönüşüm videosu çekmiştim de bir tane kayıtlı hali var.

Barsaklarım aksi gibi bozuktu. Çünkü çok kafama takmıştım öyle olmasın diye. Dolayısıyla koca gün sabah kahvaltısından sonra bir tane muz yedim. Su da çok içmedim konserde tuvalete koşturmam gerekmesin diye.

Neyse ki hava serindi. En büyük korkum sıcak zira. Ayağımdaki botlarla (şekil yaptık dedik ya :D) herhalde bayılırdım artık. 

Sonunda konser..

Aynı grubun aynı turunda yedi ay arayla konsere gidip tamamıyla farklı bir şovla karşılaşmak da çok ilginç. Arada başka albümleri çıktı. Şarkılar değişti. Şov da değişmiş .

İnanılmaz bir organizasyon. Bizdeki gibi gidip ses sistemine, sahneye söylenip dönmüyorsun. Sahne zaten yukarıda, herkes çokrahat görüyor. Ses , ışık, efektler, havai fişekler, konfetiler, sekin solist, en az yirmi dansçı, gitarist, basçı, davulcu , her şey mükemmeldi.

Aşağıya video eklemeye çalışacağım.

Ve dönüş günü sabahı. Uçağın zamanına kadar biraz daha yürüdüm.

Louvre'a bir dahakine senin için geleceğim diye söz verdim. Zira ilk Paris'e gittiğimde de teniz maçı izlemiştim :D

Yürürken polis kontrolünden falan anlam veremeden geçip buraya geldim. Şurada fotoğraf çekmek yerine video çekiyor olsaymışım ateşin tam yanma ânını yakalayacakmışım.

Evet tam olimpiyat ateşinin yanma ânına denk düşmüş olmam günün sürpriziydi bana.

Kulağımda müzik uzun yürüyüşler... Bir kilo vermişim üç günde :D

Ve İstanbul... 

Tek başıma olmak gerçekten çok iyi geldi. Kimseye kalk, hadi, yürüyelim falan demeden kendi kafama göre kalkmak, yatmak, konuşmak zorunda olmamak ... Arada insanın kendisini yenilemesi için çok gerekli. Özellikle de yabancı bir yerlerde olmak, oranın sıradan ama bana göre çözülmesi gereken hangi tren, bilet nasıl alacağım, nereden geçeceğim gibi ayrıntılarıyla uğraşırken başka hiçbir şey düşünmemek meditasyon gibi geldi.